De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 31 / 217
het dennengroen achter hem gestraald, zodat lichtende taferelen verschenen tussen het groen
boven en terzijde het altaar. Mensen uit het dorp, verkleed zoals de Joden uit de eerste eeuw,
stelden de figuren van de Heilige Geboorte levend voor. De reis van Maria en Jozef naar de
stal van Bethlehem werd getoond met wel tien personages, daarna de telling, de zoektocht van
Jozef naar een kamer in een herberg, ten slotte de grot waarin Jezus zou geboren worden,
naast het altaar. Een echte levende os en ezel waren binnengesmokkeld in de kerk via de
sacristie, en het verhaal eindigde met de geboorte van Christus. Jezus was een echte baby,
traditioneel de laatst pasgeborene van dat jaar in het dorp, en willens of nillens moesten de
fiere, jonge ouders Maria en Jozef uitbeelden, wat gepaard ging met een oorverdovend
applaus voor dat tafereel.
De taferelen en het verhaal eindigden wanneer de herders in processie binnenkwamen met
schapen op hun schouders, en dan ook verscheen een koor van engelen, allen gekleed in
lange, witte gewaden en met vleugeltjes op de rug. De engelen stonden zowat overal in het
groen, tot bijna tegen het plafond toe, en ze zongen een psalm van vreugde.
Virginie en ik hadden aan dit Kerstspel deelgenomen tot twee jaar geleden. We hadden toen
echter zulke opschudding en chaos veroorzaakt door stoelen en banken te verwisselen, ladders
elders dan verwacht te plaatsen, dat het Kerstspel bijna een ramp werd. Engelen moesten zich
aan takken vasthouden om niet naar beneden te donderen. Ik veronderstel ook dat we te
duivelachtig aanzien werden om nog goddelijke engelen voor te stellen. We moesten toegeven
dat we toen ook onze oude, minzame dorpspriester, de Eerwaarde Jean Wastier, tot hartenpijn
toe geplaagd hadden, meer dan nog redelijk was. De Eerwaarde Jean werd elk jaar op ons
Kerstsouper uitgenodigd, maar hij sloeg dat aanbod elk jaar af omdat hij telkens de
zenuwinzinking nabij kwam met zijn organisatie van het Kerstspel. Hij hield echter de traditie
hoog met zeer grote moed en heel veel schreeuwen en vloeken die hij aan zijn Deken in de
stad moest gaan opbiechten. Na de mis zou hij wel naar ons toe komen in het kasteel om een
stuk koek te komen eten.
Wanneer de engelen en de herders hun laatste kerstliedjes hadden gezongen, begon de ezel
plots een liedje van zichzelf te zingen, en de schapen deden mee, zodat het arme dier met man
en macht naar de koude buiten moest gesleept worden. De schapen werden ook afgevoerd.
Grootvader Charles keek even verdacht naar ons, maar we schudden ons hoofd, neen, wij
hadden hiermee niets te maken! De Kerstster doofde uit boven de grot van Bethlehem en
Vader Wastier zong zijn eigen mis. Hij ging snel vooruit met de viering, want hij zag menig
hoofd al naar beneden zakken. Eerwaarde Jean vermoedde wijselijk dat zijn toehoorders in
slaap konden vallen in zijn kerk na de overvloedige maaltijden en het bier en de wijn die ze
een paar uur vóór de mis verorberd hadden. Hij trok zijn mis niet lang. De Eerwaarde Jean
kende zijn Papenheimers! De mis eindigde in zijn ‘Ite, missa est,’ en iedereen wenste een
Prettige Kerstmis aan iedereen in de kerk, met veel handgeklap op schouders en vurige kussen
van vrede. Het paartje met het kindje Jezus werd dan weer binnengebracht op de tonen van
het verschrikkelijk luide, triomfantelijke orgel.
Wij slenterden terug naar het kasteel, naar de zitkamer en naar de eetkamer, waarbij we netjes
achter Arlette en Jef bleven lopen. Die twee gingen naast elkaar de laan in, maar spijtig
genoeg zonder elkaar en ons een woord te gunnen. We zagen wel hoe Jef een paar maal een
gesprek wou beginnen, maar de vuile blikken van Arlette hielden hem op een afstand.
De tafel was opnieuw gezet in het kasteel, ver na middernacht, met koffie en theekopjes en
kleine schotels waarop de ook al zo traditionele cougnoux werd geserveerd, het krentenbrood
in de vorm van een omwonden baby, de vorm van het Kerstkindje. Men moest de koek aan
tafel eten, maar men mocht zijn kopje naar de zitkamer meenemen. Grootvader Charles en
André de butler schonken jenever aan de mannen, portwijn en likeur aan de vrouwen. De
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012