You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>De</strong> <strong>Blauwe</strong> <strong>Bloemen</strong> Blz.: 98 / 217<br />
Grootvader Charles, Léon-Alexandre en onze vader Jean-André, Virginie en ik, keken<br />
zenuwachtig toe hoe de mannen in het kasteel hun plunje op pakten en na enige minuten tijd<br />
al wegreden. Er werd heel weinig tijd genomen om afscheid te nemen en geluk te wensen,<br />
geen lange omhelzing of kus troostte de mannen vóór ze uit het domein wegreden. We zagen<br />
Max Vinck en Jef Asten niet aan de poort, maar we vermoedden dat die al naar de hangar<br />
liepen om de vliegtuigen daar in <strong>be</strong>reidheid te brengen voor een overhaaste vlucht. In het<br />
kasteel geloofden we toen allen dat het Duits Leger België binnengevallen was. We<br />
verwachtten elk ogenblik Duitse vliegtuigen boven Trioteignes te horen. Arlette trok wenend<br />
een valies van boven haar kast.<br />
Toen de auto’s uit het domein verdwenen, bleven we allen zeer stil. Overgrootmoeder Claire<br />
en Grootmoeder Anne weenden zacht toen hun blauwe <strong>Bloemen</strong> het kasteel uit renden. We<br />
zagen de tranen allengs meer uit hun gezwollen ogen rollen. Rosine, Violaine en Arlette<br />
stonden in een groep samen en Irene wachtte verlegen een <strong>be</strong>etje verder af, tot Arlette haar<br />
ook in de groep trok, en de vier vrouwen omhelsden elkaar dan om troost te zoeken, allen met<br />
hete tranen in de ogen. Grootvader Charles en Oom Léon-Alexandre persten de tanden op<br />
elkaar, trokken iedereen terug het woonhuis in, maar hun gemoed bleef even droevig en ze<br />
zegden weinig. Amandine nam het <strong>be</strong>vel. Ze riep de meiden toe een licht avondmaal klaar te<br />
maken.<br />
Virginie en ik liepen terug naar het kasteel, naar de radio in de bibliotheek voor meer nieuws,<br />
maar we hoorden niets spectaculairs, <strong>be</strong>halve de herhaling van de algehele mobilisatie en het<br />
alarm aan alle troepen. We hoorden geen waarschuwingen of afkondigingen van Duitse<br />
aanvallen, en ook niet de melding dat Engelse of Franse troepen Belgisch gebied waren<br />
binnen getrokken. Er hadden nog geen Duitse bombardementen plaats gevonden. Geen Duitse<br />
regimenten van de infanterie, de artillerie of gemotoriseerde divisies hadden de Belgische<br />
grens overgestoken. Wat was er exact aan het ge<strong>be</strong>uren?<br />
We konden ons in<strong>be</strong>elden hoe de piloten in de late avond zouden aankomen in hun eskadrons.<br />
Ze zouden binnenrijden in de vliegvelden in een chaos van schreeuwende en door elkaar<br />
lopende piloten en techniekers. Andere soldaten zouden al de afweergeschutten <strong>be</strong>mannen. <strong>De</strong><br />
vliegtoestellen moesten uit hun hangars gehaald worden en langs de terreinen geplaatst om de<br />
lucht in te stijgen bij het minste <strong>be</strong>vel. <strong>De</strong> meest nodige toe<strong>be</strong>horen, werktuigen,<br />
machinegeweren, kogels, reserve-onderdelen, het eten, de <strong>be</strong>nzine, de zakken van de mannen,<br />
de kaarten en documenten, zouden op vrachtwagens geladen worden. Daarna moest iedereen<br />
wachten op de <strong>be</strong>velen, waarschijnlijk om zich naar de verborgen campagnevliegvelden te<br />
<strong>be</strong>geven. We <strong>be</strong>eldden ons het brullen van de motoren in wanneer de eerste vliegtuigen in<br />
allerijl over de grasvelden zouden rijden, het ene direct na het andere, om in haast en halve<br />
paniek op te stijgen, om te vluchten voor de vernietigende bombardementen, of om de vijand<br />
op te zoeken. België lag in oorlog!<br />
Richard Bousanges<br />
Richard Bousanges en Thomas Drandin reden ondertussen zwijgend verder. Thomas zat aan<br />
het stuur. Geen van <strong>be</strong>iden was in een humeur om veel te praten. Ze hadden al vele malen<br />
langs deze prachtige weg in de Maasvallei gereden. Thomas had met gesloten ogen deze weg<br />
kunnen volgen!<br />
<strong>De</strong> ogen van Richard bleven ook werkelijk half gesloten. Hij wist dat hij deze nacht weinig<br />
slaap zou vinden, dus rustte hij nu wanneer hij nog kon. Hij sluimerde naast Thomas. Hij<br />
Copyright: René Jean-Paul <strong>De</strong>wil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012