De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 53 / 217
‘Jullie hebben niet gesproken over het Fascisme,’ riep ik uit, ‘en toch is dat systeem dominant
in Italië, Duitsland en Spanje. Ook in onze landen, in België, Groot-Brittannië en Frankrijk,
heeft het zijn vele volgelingen. Ik noem bijvoorbeeld de Rex partij geleid door Léon Degrelle
in Wallonië, en naar Rex-Vlaanderen of naar het ‘Vlaams Nationaal Verbond’ van Staf de
Clercq in Vlaanderen.’
‘Fascisme is het ergst denkbare!’ riep Bastien uit, nogal hartstochtelijk, en gedurende een
ogenblik dachten we dat we het gesprek in te gevaarlijke wateren hadden geleid. Wat als één
van onze piloten enige sympathie toonde voor de Fascistische idealen? Dat leek echter niet
het geval te zijn.
Bastien zei, ‘ik ben het er mee eens dat onze landen wat meer discipline best kunnen
gebruiken vergeleken bij het totale gebrek aan respect voor de natie van de Anarchisten en
zelfs van sommige uitwassen van het overdreven Socialisme. De eugenetica echter naar voren
brengen, alle vormen van vreemde invloeden van buitenaf weigeren, het rauwste
conservatisme en de Staat van de eenheidspartij in de banier houden, is triestig en verkeerd en
moedigt slechts haat en geweld tussen de volkeren aan. De Staat beheerd door één partij, of
dit nu ingevoerd is in Italië, Spanje, Duitsland of de Sovjet-Unie, is niets anders dan de creatie
van een nieuwe oligarchie, de overheersing van allen door enkele mannen, en dat leidt
automatisch naar de overheersing van één man over allen, omdat de oligarchie ook organisatie
nodig heeft en bijgevolg een leider. Fascisme leidt onherroepelijk tot dictatuur. We zouden,
zoals in het oude Athene, de dictatuur van één man moeten verwerpen. Als Duitsland en Italië
ons in een oorlog trekken, dan wordt het ditmaal opnieuw een Peloponnesische Oorlog tussen
het democratische Athene en het oligarchische Sparta, maar dan nu vertegenwoordigd door de
Geallieerden aan de ene zijde en de Fascistische leiders aan de andere zijde. Waarom leren we
niets uit de geschiedenis? Ik begrijp niet waarom de mensen in onze landen dat niet inzien.
Waarom lezen ze Thucydides niet opnieuw? Hoe kan men zo dom zijn om regimes met
eenheidspartijen te dulden? Dat betekent niets anders dan de vrijheid op te geven! Geen Duce,
geen Caudillo, Führer, Voorzitter of Leider voor mij!’
Jan Sinnagel voegde daar aan toe, ‘een Fascistische Staat is een in zichzelf gekeerde,
arrogante Staat die gelooft dat de oorspronkelijke inwoners superieur zijn aan alle andere
mensen van eender welk land, en ook dat is een domme tegenstrijdigheid, want de
geschiedenis leert ons dat in alle landen de immigratie van allerhande volkeren gedurende
duizenden jaren onze huidige ideeën vorm heeft gegeven. Geen enkel van de West-Europese
landen heeft nog zijn oorspronkelijke bewoners. De Belgae van Julius Caesar vluchtten naar
Kent in Engeland; Noord-Italië werd onder de voet gelopen door de Lombarden; in Groot-
Brittannië zitten Kelten, Angelen, Saksen en Denen en Normandiërs.’
‘Het Fascisme leidt tot een typische elitaire, bekrompen bourgeois mentaliteit over hoe de
Staat moet beheerd worden, een mentaliteit van mensen die onder de indruk geraken van hun
eigen rijkdom en die dat angstvallig willen bewaren,’ begon nu ook Max Vinck. ‘Ik geloof in
een politiek systeem waarin het volk haar vertegenwoordigers kiest, die een Parlement
vormen om de politieke problemen te bestuderen en te bepraten. Het Parlement kiest een
Eerste Minister en een Regering. Onze democratie moet uiteindelijk toch ook nog praktisch
werkbaar blijven. We kunnen niet meer allen samen op een Pnyx vergaderen zoals in het oude
Athene om allen samen te stemmen over de zaken van de Staat. Een Parlement van voor een
bepaalde periode gekozen vertegenwoordigers, is het naast beste ding. De Staat heeft ook een
symbool nodig om haar te vertegenwoordigen tegenover andere Staten en om haar uiteindelijk
geweten te zijn, een wijze persoon, zoiets als de ideale Britse gentleman over wie Carter
sprak. Dat symbool moet een persoon zijn die boven de politieke groeperingen staat en boven
de invloeden die onafwendbaar lijken in elke vorm van politieke organisaties tijdens
verkiezingen. Dat symbool, de persoon over wie ik het heb, kan een President zijn of een
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012