De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 180 / 217
‘Deze oorlog zal niet lang geduurd hebben voor onze twee eskadrons!’ durfde Georges luidop
te denken.
Zijn Kapitein knikte slechts, en Georges zag dat de man bijna aan het wenen was van de
vernielingen aangericht door deze ene, belangrijke Duitse raid. Georges slenterde verder,
want er was niet veel wat hij nu nog kon doen. Het grondpersoneel moest nu proberen te
redden wat er nog te redden viel, en dat was niet veel. De techniekers duwden hem uit de weg.
Georges ging naar een barak die nog heel stond, vond een onbezette kamer en wierp zich op
een bed. Hij viel bijna onmiddellijk in slaap.
Georges de Trahty vond zo wat slaap in de namiddag van 10 mei. Hij sliep in zijn
vliegoverall, een zware maar onrustige slaap, waaruit hij slechts ontwaakte rond zeven uur ’s
avonds. Zijn gedachten dwaalden toen eerst af naar Trioteignes en naar zijn verloofde, naar
Violaine Vresele ter Hoven.
Georges ontmoette Violaine voor het eerst tijdens een galadiner in Brussel, waar hij en zijn
familie aan dezelfde, ronde tafel zat als de Trioteignes en de Vreseles. Hij zat naast Violaine
Vresele, en hij was daar waarschijnlijk geplaatst met haar door hun respectievelijke vaders.
Zo ging dat in hun kringen. Georges moest toegeven dat Violaine een verbazingwekkend
mooi meisje was met een opvallend, iets hoekig gezicht omkroond door dik, kastanjebruin
haar dat tot op haar schouders viel. Ze had ook warme, heel zeldzame en zeer groene ogen.
Waren haar haren nog een beetje meer rood gekleurd, dan had hij haar kunnen aanzien als een
Ierse schoonheid of als de dochter van een Deense Viking.
Violaine Vresele zat heel strak recht in haar stoel toen hij aankwam, slank en lenig en alert,
maar met volle vormen van borsten en heupen. Ze glimlachte naar hem met een lichte
verbazing, maar met een open spot op haar lippen, want hij was blond en groot en zo
hooghartig knap als een Germaanse aristocraat, waarschijnlijk de meest opvallende jong man
van de avond, waar hij zich zeer bewust van was, en een man die er uitzag alsof hij haar in
een oogwenk kon verleiden, hoe dom en waanzuchtig hij waarschijnlijk ook was. Haar ogen
en lippen trokken zich in een grijns van spot die alsmaar duidelijker werd. Georges had zich
er daarom ook van weerhouden om dadelijk een gesprek met haar aan te gaan. Ze bleven
eerder als twee stenen, Griekse standbeelden naast elkaar zitten.
Georges hield er niet van wanneer zijn vader of Amandine hem probeerden meisjes aan te
smeren, zelfs niet zulke zeldzame schones als Violaine, die gewoonlijk wel zeer mooi waren,
maar al even weinig verstandig, en die geen eigen mening konden opbrengen buiten de
gewone rompslomp van oppervlakkige roddel. Georges en Violaine hadden geluisterd naar
wat hun vaders en moeders vertelden, maar ze waren weinig geïnteresseerd in de roddels van
de betere gemeenschap van Brussel. Violaine moest hem ook genomen hebben voor één van
die vele domoren van de hoofdstad, tot Bastien de Trioteignes naar hen toe kwam.
Bastien zat met vrienden aan een andere tafel en hij kwam Georges even begroeten. Bastien
bleef naast de stoel van Georges staan, een hand op de leuning. Bastien sprak van vliegtuigen,
van bommenwerpers, terwijl hij naast Georges bleef staan. Hij sprak ook over motoren en
over de bekwaamheden van de nieuwste observatietoestellen in de Aéronautique Militaire. Ze
maakten aan afspraak om elkaar weer te zien in Brussel. Bastien was in uniform die avond,
Georges niet.
Het kort, warm, enthousiast gesprek trok de aandacht van Violaine. Ze zag de ogen van
Georges van dof veranderen tot een zeer blijde, geïnteresseerde glans. Bastien bleef maar kort
bij Georges staan, en wanneer hij terug naar zijn tafel was gekeerd, vroeg Violaine
nieuwsgierig of Georges ook een piloot was, waarop Georges met een kort ja had geantwoord,
maar met geen woord meer. Dit was het eerste teken van interesse dat Violaine aan haar
gebuur toonde. Ze was Georges dan blijven aankijken met zachtere ogen, en Georges begon
uit te leggen dat hij in de Luchtmacht vloog op Fairey-Fireflies vanaf de basis van Nivelles.
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012