De Blauwe Bloemen - Theartofpainting.be

De Blauwe Bloemen Blz.: 73 / 217
Ze kwamen Bastien tegen in de gang. Bastien wou ook al met zijn vader praten om een en
ander duidelijk te stellen.
Jef Asten stopte Bastien, vragend, ‘hoe verliep de vlucht met Irene?’
Bastien glimlachte wanneer hij zich de vlucht en wat erna gebeurde herinnerde.
‘Alles verliep zeer goed! De machine ronkte zoals een baby. Ik denk dat ze klaar is voor een
lange reis. Ik probeerde natuurlijk geen acrobatieën, ik vloog rustig en laag en in een rechte
lijn, naar Brussel en terug. Ik zag geen ander Belgisch vliegtuig. De hemel was blauw en
zonder wolken.’
‘Ik vroeg niets over het vliegtuig,’ grinnikte Jef. ‘Hoe gedroeg Irene zich?’
‘Hoe moest ze zich hebben gedragen?’ vroeg Bastien, lichtjes verbaasd. ‘Ze zat ingeriemd in
de achterzetel. Ze leek opgetogen. Ik denk niet dat het haar eerste vlucht was in een vliegtuig,
maar ze bleef blij opgewonden om in dit toestel te vliegen, met mij, en ik toonde haar de
landschappen. We draaiden boven Trioteignes en Namen. De Maas geeft heel wat mooie
zichten. Ik heb niets speciaals over haar te melden.’
‘Niets speciaals, he,’ grommelde Max Vinck. ‘We zagen je met je armen anders heel sterk
rond haar heen, jij grote verleider! Let op, ze is een Duitse! Die dames spelen om te houden!’
‘Let ook op met je kaarten en oorlogsbevelen,’ voegde Jef Asten toe. ‘Het eerste om te
verwachten bij een invasie is dat de Duitsers de vliegvelden zullen bombarderen. Dat is wat
ze al overal deden. Jullie zullen het me niet toegeven, maar het eerste dat jullie zullen doen bij
een alarm is naar verdoken campagnevliegvelden te vliegen en daar jullie toestellen te
camoufleren. Ik weet stellig dat jullie dat zullen doen. Het is een goede strategie, want de
Duitse bommen zullen op lege hangars vallen, en België zal zijn Luchtmacht redden. Jullie,
piloten, moeten documenten hebben met die bevelen, en vooral kaarten met de ligging van de
geheime vliegvelden. Kunnen jullie die documenten zorgvuldig verbergen, zodat geen Duitse
spion ze hier kan vinden? Ik moet daarom ook vragen om een wacht in de Orangerie in te
richten. Kun jij, Max, de anderen verwittigen?’
‘Dat heb ik al gedaan, maar een tweede maal daarover spreken kan geen kwaad,’ antwoordde
Max en hij lachte fijntjes. ‘Sinds de Baron wegging heb ik ook geen Duitsers in de omgeving
gezien, en ik heb ook Irene Stratten niet gevat terwijl ze rond de Orangerie sloop. Ik heb die
andere dame, Arlette Trahty, daar zien rondsluipen, maar ik neem aan dat zij nog andere
redenen heeft om daar rond te hangen dan om een Duitse spionne te zijn.’
Het was de beurt aan Jef Asten om rood aan de kaken te worden.
‘In elk geval, Bastien,’ ging Max verder, ‘de waarschuwing van Jef is heel normaal en
verstandig. We kunnen dit niet meer licht opnemen. Alles gaat hier niet zoals we het ons
hadden kunnen wensen!’
‘Natuurlijk, natuurlijk,’ stemde Bastien mee in. ‘We zullen de wacht in de Orangerie nog
beter organiseren en Georges en ik zullen onze kaarten hier verbergen. Toch blijf ik geloven
dat jullie Irene verkeerd inschatten. Ze is geen spionne.’
Jef Asten knikte en hij stapte de gang door met Max Vinck.
Bastien bleef nog even nakijken vóór hij het bureau van zijn vader in ging. Waaraan dacht
hij? Jef Asten en Max Vinck hadden twijfels in zijn hart gejaagd, en die twijfels staken hem
nu zoals een dolk in zijn borst. Als Irene werkelijk een spionne was, dan had ze slechts
komedie gespeeld alsof ze verliefd op hem was, en dan was hij een grote, domme, naïeve
idioot geweest. Hij dacht al van zichzelf dat hij dat gewoonlijk was, en nu dacht hij dat nog
meer. Het probleem bleef dat hij tot over zijn oren op haar verliefd was, en die pijn was totaal
nieuw voor hem. Hij kon zich anders wel moeilijk indenken dat iemand, zo mooi en
intelligent en elegant als Irene, een monument van een vrouw, die hoogstwaarschijnlijk veel
meer interessante Duitsers had ontmoet, op hem kon verliefd worden. Hij vermoedde dat hij
Copyright: René Jean-Paul Dewil © Aantal woorden: 130919 Maart-Juni 2012