AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 600 HOF VAN CASSATIE 2483
De onderscheiden regels van de terbeschikkingstelling wegens ontstentenis van betrekking
die laatstgenoemd besluit vastlegt, wijken niet af van en mogen niet voorgaan op die
welke gunstiger zijn voor het personeelslid dat een verhoogde bescherming geniet op
grond waarvan hij geacht wordt in dienstactiviteit te zijn tijdens de volledige duur van zijn
ziekteverlof, dat bij een arbeidsongeval zonder beperking wordt toegekend. Aangezien
een personeelslid dat door een arbeidsongeval getroffen is, wettig geacht wordt in dienstactiviteit
te zijn, moet hij immers noodzakelijkerwijs geacht worden een betrekking te
hebben.
Uit die overwegingen volgt dat het arrest, dat beslist dat een personeelslid arbeidsongeschikt
is ten gevolge van een arbeidsongeval, terwijl hij een verlof zonder tijdsbeperking
geniet tijdens hetwelk hij geacht wordt in dienstactiviteit te zijn, ter beschikking kan
worden gesteld wegens ontstentenis van betrekking tijdens dat verlof en dat in voorkomend
geval zijn bezoldiging verminderd wordt:
1° de artikelen 32 van het koninklijk besluit van 24 januari 1969, 160, eerste lid, van
het koninklijk besluit van 22 maart 1969, 14 en 15 van het koninklijk besluit van 15
januari 1974, zoals ze worden weergegeven in de aanhef van het middel, die waarborgen
dat het personeelslid in zijn stand van dienstactiviteit blijft en zijn activiteitswedde
behoudt na een arbeidsongeval schendt en
2° op onwettige wijze de draagwijdte uitbreidt van de artikelen 1 en 2 van het koninklijk
besluit van 18 januari 1974 door er gevolgen aan te verbinden die afwijken van de in
het middel aangegeven artikelen 14 en 15 van het koninklijk besluit van 15 januari 1974,
waarin ze niet voorzien, en bijgevolg al die bepalingen schendt.
Tweede middel
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 6, 1131, 1133, 1319, 1320, 1322, 1382 en 1383 van het Burgerlijk
Wetboek;
- de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek.
Aangevochten beslissingen
Het arrest verklaart het hoofd- en incidenteel hoger beroep ontvankelijk, wijzigt het
beroepen vonnis behalve in zoverre dat de oorspronkelijke vorderingen ontvankelijk
verklaart en de kosten heeft begroot, wijst de hoofdvordering en de aanvullende vordering
van de eiser af, om alle redenen die geacht worden hieronder integraal te zijn weergegeven
en inzonderheid om de onderstaande redenen:
"Eerst wordt eraan herinnerd dat het wettigheidsbeginsel, dat is neergelegd in artikel
159 van de Grondwet, voorrang heeft op het algemeen beginsel van behoorlijk bestuur,
dat van de rechtszekerheid, ja zelfs dat van de inachtneming van de gewettigde verwachting
van een ander, en gebiedt dat (de eiser) aan de (verweerster) de bedragen teruggeeft
die hij te veel heeft ontvangen in strijd met artikel 2 van het koninklijk besluit van 18
januari 1974 of van andere verordenende bepalingen die verder in het arrest onderzocht
zullen worden. Zodoende heeft hij slechts een ongeoorloofd voordeel kunnen ontvangen
waarvan het verlies geen recht op schadevergoeding teweegbrengt, ook al zou de
(verweerster) tekortgeschoten zijn in haar algemene zorgvuldigheidsplicht door die verordenende
bepalingen te overtreden en sommige onverschuldigde bedragen te betalen. Er
zou dus geen grond zijn om aan (de eiser) schadevergoeding toe te kennen voor het financiële
verlies ten gevolge van zijn verplichting om bedragen die hij ten onrechte heeft
ontvangen, terug te betalen".
Grieven
Eerste onderdeel