AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2548 HOF VAN CASSATIE Nr. 615
De eiseres voert tegen het arrest in de eerste plaats aan dat het, door haar
burgerlijkepartijstelling nietig te verklaren, de artikelen 16, §1, en 40 Taalwet
Gerechtszaken schendt.
Krachtens artikel 16, §1, van die wet wordt de rechtspleging voor de correctionele
rechtbank te Brussel, rechtsprekende in eerste aanleg, respectievelijk in het
Frans of het Nederlands gevoerd, naargelang de verdachte in het Frans of in het
Nederlands taalgebied woonachtig is. Uit die bepaling in haar geheel blijkt dat,
wanneer de wet het woord "verdachte" gebruikt, zij eveneens de inverdenkinggestelde
bedoelt.
Artikel 40 van die wet bestraft de schending van die regel met een ambtshalve
door de rechter uit te spreken nietigheid.
In de zin van artikel 780, eerste lid, 2°, Gerechtelijk Wetboek is de woonplaats
van een partij, die een rechtspersoon is, haar maatschappelijke zetel.
Daaruit volgt dat, wanneer de strafvordering is ingesteld tegen een rechtspersoon
waarvan de maatschappelijke zetel in het Nederlandse taalgebied gevestigd
is, de taal van de rechtspleging het Nederlands is, onder voorbehoud dat die
persoon het gebruik van het Frans kan aanvragen volgens de in artikel 16, §2,
Taalwet Gerechtszaken bepaalde regeling.
De appelrechters stellen vast dat de strafvordering tegen de verweerster was
ingesteld, dat haar maatschappelijke zetel gelegen is in het Nederlands taalgebied
en dat tijdens het onderzoek van de zaak geen wijziging inzake taalgebruik was
aangevraagd.
Het arrest, dat oordeelt dat de taal van de rechtspleging het Nederlands diende
te zijn en dat beslist dat de burgerlijke partijstelling van de eiseres, die in het
Frans is gesteld, nietig is, past artikel 16, §1, op de juiste wijze toe.
Het middel kan in zoverre niet worden aangenomen.
Het middel voert vervolgens aan dat de dwaling van het gerechtelijk onderzoek
inzake het gebruik der talen en de overschrijding van de redelijke termijn
om de zaak bij de onderzoeksgerechten aanhangig te maken met het oog op de
regeling van de rechtspleging, de eiseres het recht op een eerlijke behandeling
van de zaak hebben ontnomen.
Een miskenning van dat recht kan niet worden afgeleid uit het feit alleen dat
de wet de door haar voorgeschreven rechtsvormen met een nietigheid van openbare
orde bestraft. De overschrijding van de redelijke termijn kan die nietigheid
niet goedmaken.
Het middel faalt in zoverre naar recht.
(...)
Dictum
Het Hof,
Verwerpt de cassatieberoepen.
Veroordeelt de eiseressen in de kosten van hun cassatieberoep.