AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2554 HOF VAN CASSATIE Nr. 617
Beoordeling
De eiser voert aan dat de vrijheidsberovende maatregel, door hem van zijn
verloofde te scheiden, zijn recht te huwen alsook de eerbiediging van zijn recht
op een privé- en gezinsleven miskent. Hij werpt op dat het arrest, door hem niet
opnieuw in vrijheid te stellen, op zijn beurt die grondrechten miskent, terwijl de
aan het toezicht van de kamer van inbeschuldigingstelling onderworpen bestuurlijke
akte niet afdoend met redenen is omkleed en niet in overeenstemming met
het proportionnaliteitsbeginsel is.
Het door de eiser aangevoerde artikel 12 EVRM waarborgt man en vrouw het
recht om vanaf huwbare leeftijd te trouwen volgens de nationale desbetreffende
wetten. De illegaal verblijvende vreemdeling ontleent aan die bepaling niet het
recht om niet uit het Rijk te worden verwijderd louter wegens zijn trouwplannen.
Het bij de artikelen 22 Grondwet en 8 EVRM gewaarborgde recht op eerbiediging
van het privé- en gezinsleven, is niet absoluut. Die bepalingen verbieden
niet dat de wet de toegang tot het grondgebied afhankelijk maakt van de
verplichting om over een paspoort met visum te beschikken, en evenmin dat zij
in de nodige maatregelen voorziet om de eerbiediging daarvan te verzekeren.
Het bestreden arrest stelt bij de lezing van het bevel om het grondgebied te
verlaten vast dat de eiser België illegaal is binnengekomen, dat hij niet over de
vereiste documenten beschikt, dat de niet-naleving van een eerder bevel doet
vermoeden dat hij niet vrijwillig gevolg zal geven aan de nieuwe beslissing en
dat het geplande huwelijk in België hem niet vrijstelt van de formaliteit om
vooraf te zorgen voor een visum in zijn thuisland.
De appelrechters kunnen naar recht oordelen dat de voormelde, in de administratieve
akte opgenomen redenen, een redelijke grondslag verleenden aan de
vrijheidsberovende maatregel en de beslissing tot verwijdering waarop die maatregel
steunt. Zij schenden geen van de in het middel bedoelde bepalingen door te
oordelen dat de maatregel waarop kritiek wordt uitgeoefend een bij wet bepaalde
inmenging is, en door te weigeren om die maatregel willekeurig, onevenredig of
een aantasting van de eerbiediging van het gezinsleven te noemen.
Het middel kan niet worden aangenomen.
De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn
in acht genomen en de beslissing is overeenkomstig de wet gewezen.
Dictum
Het Hof,
Verwerpt het cassatieberoep.
Veroordeelt de eiser in de kosten.
20 oktober 2010 – 2° kamer – Voorzitter en Verslaggever: de h. ridder de Codt, afdelingsvoorzitter
– Gelijkluidende conclusie van de h. Loop, advocaat-generaal – Advocaten:
mrs. M. Fallon-Kund, Brussel en G. de Kerchove d'Exaerde, Brussel.
Nr. 618
2° KAMER - 20 oktober 2010