AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 621 HOF VAN CASSATIE 2575
13. Zoals uit de bewoordingen van het arrest blijkt, maakt het arrest een onjuiste
toepassing van het criterium dat bepaald is in artikel 6bis, §1, d), van de eenvormige wet
en 2.11, d), van het Verdrag, krachtens hetwelk:
"Het Bureau een merk weigert in te schrijven indien naar zijn oordeel (...) d) het merk
uitsluitend bestaat uit tekens of benamingen die in het normale taalgebruik of in het bonafide
handelsverkeer gebruikelijk zijn geworden".
14. Overeenkomstig de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen,
staat elke weigeringsgrond, die vermeld wordt in artikel 3, lid 1, van de richtlijn
89/104/EEG, los van de andere en vereist elk van die gronden een afzonderlijk onderzoek,
en geldt dat in het bijzonder voor de weigeringsgronden die respectievelijk vermeld
worden onder de punten b), c) en d), van die bepaling, ook al bestaat er een duidelijke
overlapping van hun respectieve werkingssferen.
15. Uit die rechtspraak volgt dat het "ongebruikelijk" karakter van een teken wel een rol
kan spelen bij de toepassing van de voormelde weigeringsgrond (letter d), maar het
"onderscheidend" karakter van een merk of het gebrek aan een "beschrijvend" karakter
van dat teken in de zin van de artikelen 6bis, §1, b) en c), van de eenvormige wet en
2.11.1, b) en c), van het Verdrag, niet naar recht kan verantwoorden.
Het arrest, dat aldus de weigeringsgronden door elkaar haalt, en inzonderheid de weigeringsgronden
verwerpt die in de voormelde artikelen zijn bepaald - geen onderscheidend
vermogen b), beschrijvend karakter van het teken c), - op grond dat het teken geen
"gebruikelijk" karakter vertoont, wat een voorwaarde is voor de toepassing van een andere
weigeringsgrond, met name die welke bepaald is onder de letter d), schendt de wettelijke
bepalingen die hierboven vermeld zijn onder de nummers 11 en 13, alsook alle voormelde
wettelijke bepalingen, met uitzondering van artikel 149 van de Grondwet.
IV. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste onderdeel
Enerzijds hoefde het hof van beroep niet te antwoorden op de conclusie waarin
de eiseres betoogde dat de controle die de inschrijvende overheid vóór de
inschrijving moet verrichten, streng, volledig en diepgaand moet zijn, aangezien
de eiseres uit die conclusie geen enkele juridische gevolgtrekking maakte.
Het arrest is niet aangetast door een gebrek in de motivering, louter en alleen
omdat het geen uitspraak doet over de verplichte kenmerken van deze controle.
In tegenstelling tot wat het onderdeel betoogt, kan uit dat feit daarenboven niet
worden afgeleid dat het arrest beslist dat de inschrijvende overheid kan volstaan
met een minimale of marginale controle.
Anderzijds blijkt uit de in het middel weergegeven redenen van het arrest dat
het hof van beroep zelf een strenge, diepgaande volledige controle heeft verricht
bij het beantwoorden van de vraag of het litigieuze merk niet kon worden ingeschreven
omdat het elk onderscheidend vermogen miste of een beschrijvend
karakter had.
Het onderdeel kan niet worden aangenomen.
Tweede onderdeel
Krachtens artikel 6bis, §1, b) en c), van de eenvormige Beneluxwet op de
merken, dat te dezen van toepassing is, weigert het Benelux-Bureau een merk in
te schrijven indien, naar zijn oordeel, het merk elk onderscheidend vermogen