AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 625 HOF VAN CASSATIE 2587
Het arrest verantwoordt die beslissing met alle redenen, die hier als volledig weergegeven
worden beschouwd, en met name, in hoofdzaak, met de volgende overweging :
"1. Het verzoekschrift op tegenspraak tot inleiding van het geding voor de eerste
rechter is ondertekend door de heer T. B., in zijn hoedanigheid van zaakvoerder van de
G.C.V. Buprafisc, Fiduciaire Comptable. Overeenkomstig artikel 1034ter, 6°, van het
Gerechtelijk Wetboek, vermeldt het verzoekschrift op tegenspraak, op straffe van
nietigheid, de handtekening van de verzoeker of van zijn advocaat. De ondertekening van
het verzoekschrift op tegenspraak door een andere lasthebber dan de advocaat van de
verzoeker, zoals in dit geval, is niet rechtsgeldig. De miskenning van dat vormvereiste
wordt bestraft met absolute nietigheid van de proceshandeling (artikel 862, §2, van het
Gerechtelijk Wetboek), wat betekent dat die nietigheid, onder voorbehoud van de toepassing
van artikel 867 van datzelfde wetboek, in beginsel pas gedekt is wanneer een vonnis
of arrest op tegenspraak, behalve datgene dat een maatregel van inwendige aard inhoudt,
is gewezen zonder dat het door een partij is voorgedragen of door de rechter ambtshalve is
uitgesproken (artikel 864 van het Gerechtelijk Wetboek). Het Grondwettelijk Hof (toen
Arbitragehof) heeft beslist dat er geen discriminatie bestaat tussen de rechtzoekenden die
vallen onder de regeling van artikel 1034ter, 6°, van het Gerechtelijk Wetboek (volgens
hetwelk het verzoekschrift op tegenspraak, op straffe van nietigheid, ondertekend moet
worden door de verzoeker of door zijn advocaat) en die welke vallen onder de regeling
van artikel 1057 van datzelfde wetboek (dat geen ondertekening, op straffe van nietigheid,
van het verzoekschrift vereist), omdat er een objectief onderscheid bestaat dat verantwoordt
waarom personen die via verzoekschrift hoger beroep instellen anders behandeld
worden dan die welke een verzoekschrift op tegenspraak indienen. Met het verzoekschrift
op tegenspraak als bedoeld in artikel 1034ter van het Gerechtelijk Wetboek, wordt een
hoofdvordering in eerste aanleg ingeleid, terwijl in hoger beroep het geding wordt voortgezet
op initiatief van een persoon die reeds partij was in de zaak voor de eerste rechter.
Door het verzoekschrift op tegenspraak te ondertekenen, geeft de verzoekende partij haar
wil te kennen om de zaak aan de rechter voor te leggen (...). Krachtens artikel 867 van het
Gerechtelijk Wetboek kan de onregelmatigheid van de vorm van een proceshandeling
weliswaar niet tot nietigheid leiden indien uit de gedingstukken blijkt dat het doel heeft
bereikt dat de wet ermee beoogt. In dat geval zou moeten worden nagegaan of de (eisers)
wel degelijk hun wil te kennen hebben gegeven om hun vordering bij de eerste rechter in
te stellen. Op de terechtzitting van 8 februari 2000, waar de zaak voor de eerste rechter
werd ingeleid, zijn echter noch de (eisers) noch hun advocaat verschenen, zodat de
nietigheid vanuit dat oogpunt al in geen geval gedekt kan zijn. Overigens moet erop
gewezen worden dat, zelfs als de (eisers) of hun advocaat op de gedinginleidende zitting
verschenen wa(ren) en dit beschouwd moest worden als de uiting van hun wil om het
verzoekschrift op tegenspraak te doen bekrachtigen, die bekrachtiging dan nog niet zou
zijn geschied binnen de wettelijke termijn van drie maanden, bepaald in artikel 1385undecies,
tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek. Die termijn moet echter nageleefd worden
op straffe van verval. De (eisers) bevestigen derhalve tevergeefs in hun op 14 mei 2009
neergelegde conclusie dat het verzoekschrift op tegenspraak werd ondertekend door hun
boekhouder, die daartoe naar behoren zou zijn gemachtigd. De voor de eerste rechter
ingestelde vordering is dus niet ontvankelijk wegens de nietigheid van het verzoekschrift
op tegenspraak, dat niet door de (eisers) of door hun advocaat werd ondertekend. Het incidenteel
beroep (van de verweerder) is bijgevolg gegrond, zodat het hoofdberoep van de
(eisers) geen bestaansreden meer heeft".
Grieven
Eerste onderdeel
Artikel 1034ter, 6°, van het Gerechtelijk Wetboek, dat hierin is gevoegd door artikel 40
van de wet van 3 augustus 1992, bepaalt het volgende : " Het verzoekschrift vermeldt op