AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 585 HOF VAN CASSATIE 2431
gewezen door de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen.
Raadsheer Eric Stassijns heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Christian Vandewal heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDEL
De eisers voeren in hun verzoekschrift een middel aan.
Het verzoekschrift is aan dit arrest gehecht.
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste middel
1. Tegenover het recht op huurhernieuwing dat de Handelshuurwet aan de
huurder toekent, staat voor de verhuurder steeds het recht om de hernieuwing te
weigeren.
De verhuurder die de hernieuwing weigert heeft de keuze om te weigeren op
grond van artikel 16.I of op grond van artikel 16.IV van de Handelshuurwet.
De verhuurder die zijn weigering steunt op artikel 16.I van de wet moet hierbij
een van de redenen vermelden die limitatief zijn opgesomd in dit artikel.
Deze reden van weigering kan in geval van betwisting beoordeeld worden
door de rechter en kan aanleiding geven tot een vergoeding wegens uitzetting
zoals bepaald in artikel 25 van de wet.
De verhuurder die zijn weigering steunt op artikel 16.IV van de wet dient geen
reden te vermelden. De rechter is in dat geval niet bevoegd om de oprechtheid
van de opzegging te beoordelen. De verhuurder is dan in elk geval gehouden aan
de huurder een vergoeding wegens uitzetting uit te keren gelijk aan drie jaar
huur, eventueel verhoogd met een bedrag toereikend om de veroorzaakte schade
geheel te vergoeden.
2. Het staat de verhuurder die de huurhernieuwing wenst te weigeren, maar die
zich niet kan of wenst te beroepen op een van de redenen vermeld in artikel 16.I
van de Handelshuurwet, vrij zijn weigering toe te lichten, zonder hiertoe echter
verplicht te zijn. De verhuurder die hierbij een reden opgeeft die niet is vermeld
in artikel 16.I, moet geacht worden een opzegging zonder reden te hebben
gegeven overeenkomstig artikel 16.IV van de Handelshuurwet.
3. De appelrechters stellen vast dat de eisers bij brief van 25 september 2006
de huurhernieuwing hebben geweigerd en hierbij hebben meegedeeld dat de
reden voor deze weigering de beslissing is om het onroerend goed niet meer te
verhuren en dat deze beslissing om niet meer te verhuren is ingegeven door de
wens om uit onverdeeldheid te treden.
Hieruit blijkt dat de eisers zich niet hebben beroepen op een van de redenen
van weigering bepaald in artikel 16.I van de wet, maar dat zij toepassing wensten
te maken van de mogelijkheid hen verschaft door artikel 16.IV van de wet om
zonder een door de wet erkende reden de huurhernieuwing te weigeren.
4. De appelrechters konden niet zonder schending van artikel 16.IV van de
Handelshuurwet oordelen dat de eisers zich niet konden beroepen op dit artikel