AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2648 HOF VAN CASSATIE Nr. 642
STRAFZAKEN - GEWETTIGDE VERDENKING - VERZOEKER WERD REEDS EERDER DOOR EEN
RECHTBANK VEROORDEELD - VERDENKING TEN AANZIEN VAN DE GEZAMENLIJKE LEDEN VAN DAT
RECHTSCOLLEGE
1º Het feit dat een justitiabele een klacht indient tegen een willekeurig magistraat die van
zijn zaak kennis heeft genomen, is op zich onvoldoende om grond te verlenen aan de
verdenking die de klager om die reden verklaart te koesteren tegen alle leden van het
rechtscollege dat kennis neemt van het verder verloop van de procedure. (Art. 542,
Wetboek van Strafvordering)
2º Het feit dat betrokkene reeds eerder door een rechtbank werd veroordeeld is geen
aanleiding om gewettigde verdenking te koesteren tegen alle leden van dat rechtscollege.
(Art. 542, Wetboek van Strafvordering)
(C.)
ARREST (vertaling)
(AR P.10.1619.F)
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Met een verzoekschrift dat op 19 oktober 2010 op de griffie van het Hof is
ingekomen en waarvan een eensluidend afschrift aan dit arrest is gehecht,
vordert de eiser dat de zaken met de nummers DI.43.98679/2004 en DI.8/65.032-
FOD Financiën, die waren vastgesteld op de rechtszitting van 20 oktober 2010
van de 11de correctionele kamer van de rechtbank van eerste aanleg te Dinant en
waarin hij als beklaagde moest verschijnen, zouden worden onttrokken aan die
rechtbank
Afdelingsvoorzitter Frédéric Close heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Damien Vandermeersch heeft geconcludeerd.
II. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
De eiser voert aan dat hij tegen de voorzitter van de rechtbank van eerste
aanleg te Dinant een klacht heeft ingediend die hij bij de federale gerechtelijke
politie heeft bevestigd met de opmerking dat de klacht eveneens gericht was
tegen twee onderzoeksrechters van diezelfde rechtbank.
De eiser vermeldt dat hij een brief heeft gericht aan de voorzitter van de
correctionele kamer waarvoor hij moest verschijnen. Hierin verklaarde hij dat
zijn grieven voorrang moesten krijgen op de berechting van de hem tenlastegelegde
feiten.
Uit het verzoekschrift blijkt ook dat de klacht van de eiser betrekking had op
de regeling van de rechtspleging en de omstandigheden waarin de beschikking
tot verwijzing werd gewezen, en dat die klacht was geseponeerd.
Het feit dat een justitiabele een klacht indient tegen een willekeurig magistraat
die van zijn zaak kennis heeft genomen, is op zich onvoldoende om grond te
verlenen aan de verdenking die de klager om die reden verklaart te koesteren
tegen alle leden van het rechtscollege die kennis nemen van het verdere verloop
van de procedure.
De werkelijke of schijnbare partijdigheid die wordt toegeschreven aan de