AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2604 HOF VAN CASSATIE Nr. 629
Indien (de eiser) van mening was dat het dossier (van de verweerder) onvolledig was en
laatstgenoemde zijn beroepsverleden niet voldoende aantoonde door op het C1-formulier
te vermelden dat hij in 1965 in loondienst was beginnen te werken, dan had hij artikel 93
van het ministerieel besluit van 26 november 1991 moeten toepassen en het dossier (naar
de verweerster) moeten terugsturen, samen met een formulier C51, onder vermelding van
de ontbrekende inlichtingen.
Het kan niet worden betwist dat dit te dezen niet is geschied.
De wet van 11 april 1995 tot invoering van het handvest van de sociaal verzekerde
verplicht de socialezekerheidsinstelling om de sociaal verzekerden over hun rechten en
plichten te informeren en om hen raad te geven in verband met de uitoefening van hun
rechten en het vervullen van hun plichten en verplichtingen (artikelen 3 en 4).
Hoewel de werkloosheidsreglementering de uitbetalingsinstellingen beslist een informatieplicht
opleggen, inzonderheid wat betreft de inschrijving als werkzoekende en de
administratieve formaliteiten, wordt daarentegen nergens vermeld dat die verplichting (de
eiser) van zijn eigen verplichtingen ontslaat. In dat verband kan worden gesteld dat alleen
(de eiser) betrouwbare informatie over de werkloosheidsreglementering kan verstrekken
(...).
De formulieren en de instructies die (de eiser) aan de uitbetalingsinstellingen bezorgt,
moeten het mogelijk maken om van de werkloze alle inlichtingen te verkrijgen die nodig
zijn om de verschuldigde uitkeringen te berekenen, en meer bepaald wanneer, zoals te
dezen, de gegevens die betrekking hebben op het beroepsverleden van de aanvrager van
werkloosheidsuitkeringen een weerslag hebben op het bedrag van die uitkeringen.
In navolging van als de eerste rechter en om dezelfde redenen oordeelt het (arbeids)hof
dat, gelet op de reglementsbepalingen, alleen (de eiser) een fout heeft begaan in het
beheer van het dossier (van de verweerder), en dat die fout het gevolg is zowel van een
gebrekkige voorlichting (van de verweerder) als van een gebrek aan instructies of, op zijn
minst, van onjuiste informatie (toekenning van de code P) die aan (de verweerster) is
medegedeeld";
Grieven
1. Krachtens artikel 7, §1, derde lid, i), van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende
de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, heeft de eiser, onder de voorwaarden,
die de Koning bepaalt, met name tot taak met behulp van de te dien einde opgerichte of
nog op te richten instellingen, aan de onvrijwillige werklozen en aan hun gezin de uitbetaling
van de hun verschuldigde uitkeringen te verzekeren.
Krachtens artikel 7, §2, van dezelfde besluitwet, worden de werkloosheidsuitkeringen
aan de gerechtigden uitbetaald hetzij door bemiddeling van uitbetalingsinstellingen, die
opgericht worden door representatieve werknemersorganisaties en die daartoe door de
Koning, onder de voorwaarden die hij bepaalt, erkend zijn en wegens dit feit rechtspersoonlijkheid
verkregen hebben, hetzij door bemiddeling van een openbare instelling
beheerd door het beheerscomité van de Rijksdienst voor arbeidsvoorziening.
De verweerster heeft, als openbare uitbetalingsinstelling bedoeld in artikel 18 van het
koninklijk besluit van 25 november 1991 houdende de werkloosheidsreglementering,
krachtens artikel 24 van datzelfde koninklijk besluit de volgende opdracht:
1° de formulieren, waarvan het gebruik door de Rijksdienst is voorgeschreven, ter
beschikking van de werknemer houden;
2° aan de werknemer alle door de Rijksdienst voorgeschreven mededelingen
verstrekken;
3° de werknemer inlichten over zijn plichten, inzonderheid inzake de inschrijving als
werkzoekende, de aangifte van de persoonlijke en familiale toestand en de aangifte en