AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2662 HOF VAN CASSATIE Nr. 645
Hoewel geen enkele wetsbepaling vereist dat de eiser in kennis wordt gesteld
van de datum van de inschrijving op de rol, is het nochtans gebruikelijk dat de
griffie in een gewone brief de eiser of diens raadsman van die datum op de
hoogte brengt wanneer zij hierom per brief verzocht wordt.
De eiser voert aan "dat (hij), na zijn cassatieberoep te hebben ondertekend, zijn
tussenkomst bij monde van een van zijn raadslieden heeft medegedeeld (...) en
reeds op 29 juli gevraagd heeft om op de hoogte gehouden te worden van de
datum van de inschrijving van die zaak op de algemene rol, maar (dat) hij pas op
27 augustus 2010 (...) een brief ontvangen heeft waarin staat dat onderhavige
zaak op 2 juli 2010 op de algemene rol is ingeschreven".
Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt niet dat een
raadsman van de eiser op 29 juli 2010 een brief heeft gezonden aan de griffie van
het Hof. Uit die stukken blijkt daarentegen dat een van de raadslieden van de
eiser op 26 augustus 2010 aan de griffie een faxbericht heeft gestuurd waarin hij
vraagt om op de hoogte te worden gehouden van de datum van inschrijving en
dat de griffie hem reeds de volgende dag in een gewone brief liet weten dat de
zaak op de algemene rol was ingeschreven op 2 juli 2010.
Het recht van verdediging is geëerbiedigd.
Het middel
Het arrest stelt vast dat de eiser op grond van artikel 828, 1°, van het Gerechtelijk
Wetboek vordert dat mevrouw Laurence Lardinois, onderzoeksrechter in de
rechtbank van eerste aanleg te Charleroi, zou worden gewraakt wegens
vermeende partijdigheid.
Het arrest stelt vast dat de rechter om wiens wraking wordt verzocht in een
beschikking waarin hij weigert een door de eiser gevraagde daad van onderzoek
te verrichten, geschreven heeft: "niets wijst erop dat de getuigen van wie het
merendeel tevens slachtoffer is, niet geloofwaardig zijn".
Het beslist dat, gelet op de context en de motivering van de beschikking in
haar geheel, de wil van de onderzoeksrechter om de hoedanigheid te beklemtonen
waarin de personen verhoord zijn en waarin zij verklaard hebben van de
feiten kennis genomen te hebben, het gebruik heeft kunnen verantwoorden van
de bewoordingen die het in verband brengt met die van artikel 5bis van de wet
van 17 april 1878 houdende de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering.
Het leidt hieruit af dat, gelet op de toedracht van deze zaak, die bewoordingen
geen schijn van partijdigheid wekken of het vermoeden van onschuld miskennen.
Op grond van die vermeldingen verantwoordt het arrest naar recht de
beslissing waarbij de eis tot wraking afgewezen wordt.
Het middel kan niet worden aangenomen.
Voor het overige zijn de substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven
rechtsvormen in acht genomen en is de beslissing overeenkomstig de
wet gewezen.
Het cassatieberoep van D. F.