AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 619 HOF VAN CASSATIE 2563
Beoordeling
Derde onderdeel
Krachtens artikel 6bis, lid 1, b) en c), van de eenvormige Beneluxwet op de
merken, zoals het te dezen van toepassing is, weigert het Benelux-Bureau een
merk in te schrijven indien, naar zijn oordeel, het merk elk onderscheidend
vermogen mist of uitsluitend bestaat uit tekens of benamingen die in de handel
kunnen dienen tot aanduiding van soort, hoedanigheid, hoeveelheid, bestemming,
waarde, plaats van herkomst, tijdstip van vervaardiging of andere
kenmerken van de waren.
Die bepaling moet worden uitgelegd en toegepast overeenkomstig artikel 3, lid
1, b) en c), van de eerste richtlijn 89/104/EEG van 21 december 1988 van de
Raad van de Europese Gemeenschappen betreffende de aanpassing van het
merkenrecht der Lidstaten.
Elk van de in die bepaling vermelde weigeringsgronden staat los van de andere
en vereist een afzonderlijk onderzoek, maar er bestaat een duidelijke overlapping
van de respectieve werkingssferen ervan.
Een woordteken dat de kenmerken van waren of diensten beschrijft in de zin
van artikel 3, lid 1, c), van de richtlijn, mist met name hierdoor noodzakelijkerwijs
elk onderscheidend vermogen ten opzichte van diezelfde waren of diensten
in de zin van artikel 3, lid 1, b) (arresten van het Hof van Justitie van de Europese
Gemeenschappen van 12 februari 2004, Campina Melkunie BV tegen
Benelux-Merkenbureau, C-265/00, punt 18, en Koninklijke KPN Nederland NV
tegen Benelux-Merkenbureau, C-363/99, punten 67 en 85).
Enerzijds heeft het Hof van Justitie, in zijn voormelde arresten van 12 februari
2004, Campina Melkunie BV (punt 38) en Koninklijke KPN Nederland NV
(punt 97), beslist dat het, om de inschrijving van een merk te weigeren wegens
zijn beschrijvend karakter, niet noodzakelijk is dat de in artikel 3, lid 1, c, van de
richtlijn bedoelde tekens of benamingen waaruit het merk bestaat, op het
moment van de inschrijvingsaanvraag daadwerkelijk worden gebruikt voor de
beschrijving van waren of diensten zoals die waarvoor de aanvraag wordt ingediend,
of van de kenmerken van deze waren of deze diensten. Zoals uit de
formulering van deze bepaling blijkt, is het voldoende dat deze tekens en benamingen
hiertoe kunnen dienen. De inschrijving van een woordteken als merk
moet dan ook op grond van deze bepaling worden geweigerd indien het in
minstens één van de potentiële betekenissen een kenmerk van de betrokken
waren of diensten aanduidt (zie, in die zin, ook het arrest van het Hof van Justitie
van 23 oktober 2003, BHIM tegen Wrigley, C-191/01 P, punt 32, met betrekking
tot de toepassing van artikel 7, §1, c), van de verordening (EG) nr. 40/94 van de
Raad van 20 december 1993 inzake het gemeenschapsmerk).
Het Hof van Justitie preciseert dat de bevoegde overheid, krachtens artikel 3,
lid 1, c), van de richtlijn, moet beoordelen of een merk waarvan de inschrijving
is aangevraagd, in de opvatting van de betrokken kringen, thans kenmerken van
de betrokken waren of diensten beschrijft, dan wel dit in de toekomst redelijkerwijs
te verwachten is, en dat het irrelevant is dat er andere tekens of benamingen
bestaan die gebruikelijker zijn dan die waaruit het merk bestaat, om dezelfde