AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 644 HOF VAN CASSATIE 2659
Door een rechtsplegingsvergoeding van 3000 euro toe te kennen op grond van artikel
1022 van het Gerechtelijk Wetboek heeft het bestreden vonnis opnieuw over die vordering
uitspraak gedaan, hoewel de rechtbank van eerste aanleg te Brussel hierover al bij
vonnis van 8 maart 2006 een eindbeslissing gewezen had en de vordering bijgevolg niet
meer aanhangig was bij de rechtbank van eerste aanleg te Nijvel.
De vordering van de verweerster tot betaling van een vergoeding voor de kosten van
haar verdediging is immers dezelfde als die welke strekt tot betaling van een rechtsplegingsvergoeding
zoals die wordt omschreven in artikel 1022 van het Gerechtelijk
Wetboek, aangezien die bepaling de rechtsplegingsvergoeding omschrijft als een forfaitaire
tegemoetkoming in de kosten en erelonen van de advocaat van de in het gelijk
gestelde partij.
Het bestreden vonnis dat aan de verweerster een rechtsplegingsvergoeding van 3000
euro toekent, hoewel over die vordering geen uitspraak meer mocht worden gedaan, daar
zij door de rechtbank van eerste aanleg te Brussel niet ontvankelijk verklaard was bij het
eindvonnis van 8 maart 2006 dat op dat punt niet vernietigd was door het arrest van 28
februari 2008, schendt artikel 19 van het Gerechtelijk Wetboek; het schendt tevens artikel
23 van hetzelfde wetboek en miskent zodoende het gezag van het rechterlijk gewijsde van
het vonnis van 8 maart 2006 van de rechtbank van eerste aanleg te Brussel.
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste middel
Krachtens artikel 779 van het Gerechtelijk Wetboek kan het vonnis op straffe
van nietigheid enkel worden gewezen door de rechters die alle zittingen over de
zaak bijgewoond hebben.
Uit die bepaling volgt dat, wanneer de rechtbank de heropening van het debat
bevolen heeft over het door haar bepaalde onderwerp zodat het vroegere debat
over dat punt voortgezet wordt, de beslissing waarin zij uitspraak doet over de
vordering zelf, gewezen moet worden door de rechters die de vorige zittingen
hebben bijgewoond of, bij ontstentenis van hen, door rechters voor wie het debat
in zijn geheel is hervat.
Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat:
- het vonnis van 25 november 2005 van de rechtbank van eerste aanleg te
Brussel, zitting houdende in hoger beroep, de uitspraak heeft aangehouden en het
debat heropend heeft over het hoger beroep van de eisers en de nieuwe vordering
van de verweerster die betrekking hebben op de beslissing waarbij de eisers
veroordeeld worden tot betaling van achterstallige huur en een vergoeding
wegens beëindiging van de huurovereenkomst alsook op het voorbehoud van de
verweerster over de verhogingen van de onroerende voorheffing; het vonnis
heeft de overlegging van stukken bevolen en de partijen verzocht om een
conclusie in te dienen over de inhoud ervan;
- de rechtbank van eerste aanleg te Brussel, na de heropening van het debat, bij
vonnis van 8 maart 2006 uitspraak gedaan heeft over die punten;
- het Hof in zijn arrest van 29 februari 2008 het over die punten gewezen
vonnis van 8 maart 2006 vernietigd heeft en de aldus beperkte zaak verwezen
heeft naar de rechtbank van eerste aanleg te Nijvel;
- de partijen voor die rechtbank een samenvattende conclusie hebben genomen