AC 10 2010 (PDF, 1.35 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 583 HOF VAN CASSATIE 2423
oktober 2006 beschermde werken uit het repertorium van de verweerster aan het publiek
mee te delen zonder te voldoen aan de bedongen financiële voorwaarde, namelijk de betaling
van de gewaarborgde minima.
De eiseres vorderde in haar gezamenlijke en samenvattende appelconclusies de hervorming
van die veroordeling, op grond dat de verweerster, in die rechtsvordering die zij bij
de dagvaardingen van 1 september 2006 en 23 november 2007 voor de voorzitter van de
rechtbank van eerste aanleg te Brussel had gebracht, aanvoerde dat de clausules betreffende
de betaling van de gewaarborgde minima en van de forfaitaire vergoeding niet in
acht waren genomen. Aldus wees de eiseres erop dat de verweerster bijgevolg op grond
van de wet van 30 juni 1994 betreffende het auteursrecht geen vordering tot staking kon
instellen tegen de aldus aangevoerde wanuitvoering van de overeenkomst door de eiseres,
die deze inbreuk trouwens beschouwde als een gewettigde toepassing van de exceptio non
adimpleti contractus. De eiseres hield aldus staande dat de verweerster enkel voor de
burgerlijke rechtbank kon optreden op grond van de contractuele aansprakelijkheid.
De voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg is ingevolge de twee opeenvolgende
versies van artikel 87, §1, van de wet betreffende het auteursrecht inderdaad enkel
bevoegd om de staking te bevelen van een inbreuk op het auteursrecht of op een naburig
recht. Hij is niet bevoegd om kennis te nemen van de aangevoerde niet-uitvoering of
wanuitvoering van een overeenkomst betreffende het auteursrecht of naburige rechten, om
de inhoud en de draagwijdte van een dergelijke overeenkomst uit te leggen en om de
miskenning ervan te bestraffen. Een vordering tot staking op grond van artikel 87 van de
wet betreffende het auteursrecht en de naburige rechten is dus niet-ontvankelijk wanneer
een overeenkomst betreffende het auteursrecht werd gesloten tussen de houder van dat
recht en de persoon aan wie een inbreuk wordt ten laste gelegd op het auteursrecht waarop
die overeenkomst betrekking heeft.
Wanneer partijen gebonden zijn door een overeenkomst betreffende het gebruik door
de ene van werken die beschermd zijn door het auteursrecht waarvan de andere de houder
is, kan enkel een rechtsvordering tot contractuele aansprakelijkheid worden overwogen
wanneer een van die partijen klaagt over de wanuitvoering van hun overeenkomst.
Bijgevolg kon de verweerster die, bij haar dagvaardingen van 1 september 2006 en 23
november 2007 erover klaagde dat de eiseres de bedongen gewaarborgde minima en de
forfaitaire vergoeding niet betaalde en dat zij de berekening van die forfaitaire vergoeding
belette, geen vordering tot staking instellen voor de rechtbank van eerste aanleg te Brussel
op grond van artikel 87, §1, van de wet van 30 juni 1994 betreffende het auteursrecht en
de naburige rechten, maar moest zij wel haar vordering voor de burgerlijke rechter
instellen op grond van de contractuele aansprakelijkheid.
Het eerste bestreden arrest beslist echter dat de verweerster haar vordering voor de
voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg te Brussel kon instellen op grond van voornoemd
artikel 87, dat de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg wel degelijk
bevoegd was om van die vordering kennis te nemen, en bevestigt het beroepen vonnis van
10 juli 2008 dat de staking beveelt van de eerste aangevoerde inbreuk op artikel 1 van de
wet van 30 juni 1994 betreffende het auteursrecht, namelijk dat de eiseres de gewaarborgde
minima sinds 1 oktober 2006 niet betaalt.
Het eerste bestreden arrest beslist dat de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg
te Brussel, en dus ook het appelgerecht, op grond van artikel 87 van de wet van 30 juni
1994 betreffende het auteursrecht bevoegd waren om kennis te nemen van verweersters
rechtsvordering waarin zij de inbreuk van de eiseres op het auteursrecht aanvoerde op
grond dat laatstgenoemde de bedongen gewaarborgde minima niet betaalde, ook al waren
de eiseres en de verweerster gebonden door een overeenkomst en behoorde de wanuitvoering
ervan dus tot de bevoegdheid van de burgerlijke rechter op grond van de contractuele