De meerwaarde van HKZ-certificering voor GGZ-instellingen

3.3.2 Effecten voor derden
In deze paragraaf wordt bekeken wat het hebben van een certificaat voor invloed heeft op
de relatie tussen de instelling en derden. Door certificering ontstaat transparantie in de
beleidsvoering (Reed et al., 2009). De waarde van certificeren wordt door medewerkers
dan ook gezien als een leidraad voor externen om inzicht te krijgen in het management
van kwaliteit en veiligheid in een organisatie (Scanlon & Hendrix, 1998). In deze
paragraaf wordt per betrokkene (de gecertificeerde organisatie, zorginkoper en
consument) besproken op welke wijze ze het certificaat gebruiken en wat ze er mogelijk
(niet) aan hebben.
Gecertificeerde organisatie
Ziekenhuizen zien zelf als meerwaarde dat het vrijgeven van informatie over certificering
hun geloofwaardigheid verbetert in de gemeenschap en dat het stimulansen biedt voor
interne kwaliteitsverbetering. Ze zijn echter bezorgd over de mogelijke gevolgen, zoals
misinterpretatie van de certificeringrapporten en overreactie op negatieve data (Ito &
Sugawara, 2005). Certificering wordt volgens Menachemi et al. (2008) ook als
marketinginstrument gebruikt om het vertrouwen van belanghebbenden te winnen. Ook is
het publiek bekendmaken van certificeringbeoordelingen positief gecorreleerd met
certificeringscores, vooral scores op cliëntgerichtheid en het voldoen aan behoeftes van
de samenleving (Ito & Sugawara, 2005). Het publiek bekend zijn van hoog
gecertificeerde ziekenhuizen in een gebied leidt niet tot een vorm van concurrentie die de
prestaties op de zorg in andere ziekenhuizen doet toenemen (Liu & Kinsey, 2005).
Zorginkopers
Volgens Scanlon (1998) baseert 94% van de inkopers van zorgverzekeringen
(werkgevers, staat en regering) hun keuze op certificeringscores. De zorginkopers zijn
ook geïnteresseerd in andere metingen, maar de certificeringscore is het belangrijkst.
Zorgverzekeraars baseren mede hun keuze op het contracteren van een aanbieder op het
hebben van een certificaat (Rainwater & Romano, 2003). Øvretveit (2003) maakt een
belangrijke kanttekening dat er weinig kennis en/of expertise bij zorginkopers is over de
verschillende vormen van certificering. Zij baseren hun keuze op basis van een
certificaat, terwijl het certificaat mogelijk niet passend is op het gebied van service die de
instelling levert of dat het certificaat niet kosteneffectief is.
30