De meerwaarde van HKZ-certificering voor GGZ-instellingen

gemaakt tegen minder kosten (Burnett et al., 1997; Øvretveit, 2001). Een belangrijke
partij om te betrekken bij het behalen van het certificaat zijn de medewerkers (Scrivens,
1997c). De studie van Gough & Reynolds (2000) observeert dan ook dat medewerkers
enorm bijdragen aan het certificeringproces. Het nagaan of medewerkers klaar zijn voor
de implementatie, ze direct betrekken (Øvretveit, 2001; Sriratanaban & Wanavanichkul,
2004)) en stimuleren is daarin van groot belang. Stimuleren kan door middel van
aangepaste trainingen, beloningen, erkenning, informatie over de voortgang (Gough &
Reynolds, 2000; Sriratanaban & Wanavanichkul, 2004) en het verspreiden van
werkinstructies en richtlijnen via intranet (Rissanen, 2000). In het stimuleren kan de
manager ook een grote rol spelen. De manager kan door het goede voorbeeld geven, de
wijze van managen (participerend leiderschap, volgens Sriratanaban & Wanavanichkul
(2004) en het inzetten van middelen een directe impact hebben op de attitude van de
medewerkers (Scrivens , 1997c). De voordelen van het betrekken van medewerkers wordt
bevestigd door Balogh & Cook (2006) en Paccioni et al. (2008) die in hun onderzoek
vinden dat het niet betrekken van medewerkers bij het certificeringproces tot gevolg heeft
dat ze niet of minder (goed) met certificering werken. Deze medewerkers gaan
certificering dan vaak als extern controlemiddel zien (Paccioni et al., 2008), waardoor er
niet routinematig volgens de certificeringnormen wordt gewerkt (Rissanen, 2000). Als
medewerkers uiteindelijk goed en gemotiveerd weten te werken met certificering vormt
dit minder een struikelblok voor de invoering en heeft het gebruik van het schema de
meeste impact op prestaties (Scrivens, 1997c). Een negatief aspect van de voorbereiding
en implementatie is dat er een daling in de cliënttevredenheid kan ontstaan, omdat
cliënten minder aandacht krijgen tijdens deze periode (Scrivens, 1997c).
Een ander implementatieaspect is dat het certificeren van een individuele afdeling minder
voordeel heeft voor prestaties ten opzichte van het certificeren van een gehele organisatie
(Burnett et al., 1997). Daarentegen kan de invoering binnen een gehele organisatie
complexe organisatiemodellen met zich meebrengen, welke geïntegreerd en efficiënt met
elkaar samen moeten gaan werken (Sriratanaban & Wanavanichkul, 2004). Complexiteit
neemt ook toe als er meerdere certificaten moeten worden behaald of behouden.
McMillen et al. (2008) concluderen dat meerdere certificeringschema’s leiden tot het
monitoren van alles, maar niet tot kwaliteitsverbetering op prestaties.
Het behalen en behouden van het certificaat speelt een belangrijke rol in certificering.
Volgens Rissanen (2000) kent een certificeringsysteem hierin twee fasen met
verschillende invloeden: een lerende (gedetailleerd documentatie) en een geadopteerd
38