herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

dan gitmesini istemek demekdir. Ondan gitmesini istemeyip de,kendisinde de olmasını istemek, hased olmaz. Buna (Gıbta) etmek,imrenmek denir. Birisinde bulunan kötü, zararlı şeyin gitmesiniistemek, (Gayret) ve (Hamiyyet) olur.]23 — İyi huylu kimse, dünyâda ve âhiretde iyiliklere kavuşacakdır.24 — Allahü teâlâ, dünyâda güzel sûret ve iyi huy ihsân etdiğikulunu, âhiretde Cehenneme sokmaz.25 — Ebû Hüreyreye (İyi huylu ol!) buyurdu. İyi huy nedir deyince,(Senden uzaklaşana yaklaşıp nasîhat et ve sana zulm edeniafv et ve malını, ilmini, yardımını senden esirgeyene bunları bolbol ver!) buyurdu.26 — Kibrden, hıyânetden ve borçdan temiz olarak ölen kimseningideceği yer Cennetdir.27 — Peygamberimiz “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” borçluolan birinin cenâze nemâzını kılmak istemedi. Ebû Katâde ismindekibir sahâbî “radıyallahü anh”, onun borcunu, havâle yolu ilekendi üzerine aldı. Peygamberimiz de cenâze nemâzını kılmağı kabûlbuyurdu.28 — Zevcelerinizi döğmeyiniz! [Onları üzecek söz ve hareketlerdebulunmayınız!] Onlar, sizin köleniz değildir.29 — Allahü teâlâ indinde en iyiniz, zevcesine karşı en iyi olanınızdır.Zevcesine karşı en iyi olanınız, benim.30 — Îmânı üstün olanınız, huyu dahâ güzel ve zevcesine dahâyumuşak olanınızdır.Yukarıda yazılı hadîs-i şerîflerin çoğu, büyük islâm âlimi, İbniHacer-i Mekkînin “rahmetullahi aleyh” [1](Zevâcir)inde, (ihtikâr)danönce yazılıdır. Bunlar, güzel islâm ahlâkının kaynağıdırlar.İslâm âlimleri, bu hadîs-i şerîflerden, çeşidli hükmler çıkarmışlardır.Bu hükmlerin birkaçı şunlardır.1 — Dâr-ül-harbe, ya’nî kâfirlerin memleketine giden müslimânın,onların mallarına, canlarına ve ırzlarına saldırması, orada hırsızlıkyapması harâmdır. Onların kanûnlarına karşı gelmemeli,alış-verişde ve nakl vâsıtalarında hîle ve hıyânet yapmamalıdır.2 — Kâfirin malını almak, kalbini kırmak, müslimânın malınıalmakdan dahâ büyük günâhdır. Hayvan hakkı, insan hakkındanve kâfirin hakkından dahâ büyük günâhdır.3 — Başkasının malını ondan iznsiz alıp, kullanıp, zarar yapmadanyerine bırakmak harâmdır.[1] İbni Hacer, 974 [m. 1566] de vefât etdi.– 135 –