herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

kendisine bildirildi.38 — Aklı, bütün insanların aklından dahâ çokdur.39 — İnsanlarda bulunabilecek bütün iyi huyların hepsi Ona ihsânolundu. Büyük şâir Ömer bin Fârıda, (Resûlullahı niçin medhetmedin) dediklerinde, Onu medh etmeğe gücüm yetmiyeceğinianladım. Onu medh edecek kelime bulamadım demişdir.40 — Kelime-i şehâdetde, ezânda, ikâmetde, nemâzdaki teşehhüdde,birçok düâlarda, ba’zı ibâdetlerde ve hutbelerde, nasîhatyapmakda, sıkıntılı zemânlarda, kabrde, mahşerde, Cennetde veher mahlûkun lisânında Allahü teâlâ, Onun ismini kendi ismininyanına koymuşdur.41 — Üstünlüklerinin en üstünü, Habîbullah olmasıdır. Allahüteâlâ, Onu kendisine sevgili, dost yapmışdır. Onu herkesden, hermelekden dahâ çok sevmişdir. Allahü teâlâ, hadîs-i kudsîde, (İbrâhîmiHalîl yapdım ise, seni kendime Habîb yapdım) buyurmuşdur.42 — (Sana, râzı oluncaya kadar, [yeter deyinceye kadar] herdilediğini vereceğim) meâlindeki Duhâ sûresinin 5. ci âyet-i kerîmesi,Allahü teâlânın, Peygamberine “sallallahü teâlâ aleyhi vesellem” bütün ilmleri, bütün üstünlükleri, ahkâm-ı islâmiyyeyi,düşmânlarına karşı yardım ve galebe ve ümmetine fethler, zaferlerve kıyâmetde her dürlü şefâ’at ve tecellîler ihsân edeceğini va’d etmekdedir.Bu âyet-i kerîme nâzil olduğu [geldiği] zemân, Cebrâîlaleyhisselâma bakarak, (Ümmetimden birinin Cehennemde kalmasınarâzı olmam) buyurdu.43 — Gece, uyanık iken, uykuda iken, yalnız iken, çoklukdaiken, yolculukda iken, evde iken, harbde iken, gülerken, ağlarken,mübârek kalbi hep Allahü teâlâ ile idi. Ba’zı zemânlarda ise, yalnızAllahü teâlâ ile idi. Dünyâdaki vazîfelerini yapabilmek ve mübârekkalbini beşeriyyet âlemine döndürmek için, zevcesi Âişenin“radıyallahü anhâ” yanına gelip, (Ey Âişe! Birâz benimle konuş[da kendime geleyim]) buyurur, ondan sonra Eshâbına nasîhat veirşâd etmeğe giderdi. Sabâh nemâzının sünnetini evinde kılıp, Âişe“radıyallahü anhâ” ile bir mikdâr konuşdukdan sonra Eshâbınafarzı kıldırmak için mescîde giderdi. Bu hâl hasâis-i peygamberîdir.Âişe “radıyallahü anhâ” ile konuşmadan dışarı çıksa idi, ilâhî tecellîlerdenve nûrlardan dolayı, yüzüne kimse bakamazdı.44 — Allahü teâlâ, Kur’ân-ı kerîmde, her Peygamberi “aleyhimüssalevâtüvetteslîmât” ismi ile bildirmişdir. Muhammed aley-– 352 –