herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

2 — (Bir kimse, din kardeşine yardımcı oldukca, Allahü teâlâda ona yardımcı olur.) [Müslim]3 — (Allahü teâlâ, ba’zı kullarını başkalarının ihtiyâclarını karşılamak,onlara yardımcı olmak için yaratmışdır. İhtiyâcı olanlarbunlara baş vurur. Bunlar için âhiretde azâb korkusu olmayacakdır.)[Taberânî]4 — (Allahü teâlâ, ba’zı kullarına dünyâda çok ni’met vermişdir.Bunları, kullarına fâideli olmak için yaratmışdır. Bu ni’metleriAllahü teâlânın kullarına dağıtırlarsa, ni’metleri azalmaz. Buni’metleri Allahın kullarına ulaşdırmazlarsa, Allah ni’metlerinibunlardan alır. Başkalarına verir.) [Taberânî ve İbni Ebid-dünyâ [1] ]5 — (Bir müslimânın, din kardeşinin bir ihtiyâcını karşılamasıon sene i’tikâf etmesinden dahâ kazançlıdır. Allah rızâsı için birgün i’tikâf yapmak ise, insanı Cehennem ateşinden pek çok uzaklaşdırır.[Taberânî ve Hâkim.] [Ramezân ayının son on gününde,gece gündüz bir câmi’de kapanarak ibâdet etmeğe, i’tikâf yapmakdenir.]6 — (Bir kimse, din kardeşinin bir işini yaparsa, binlerle meleko kimse için düâ eder. O işi yapmağa giderken, her adımı için birgünâhı afvolur ve kendisine kıyâmetde ni’metler verilir.) [İbni Mâce]7 — (Bir kimse, din kardeşinin bir işini yapmak için giderse heradımında yetmiş günâhı afvedilir ve yetmiş sevâb verilir. Bu iş bitinceyekadar böyle devâm eder. İş yapılınca, bütün günâhları afvedilir.Bu işi yaparken ölürse, sorgusuz, hesâbsız Cennete girer.)[İbni Ebid-dünyâ]8 — (Bir kimse, din kardeşinin râhata kavuşması veyâ sıkıntıdankurtulması için hükûmet adamlarına gidip uğraşırsa, kıyâmetgünü sırat köprüsünden, herkesin ayakları kaydığı zemân, Allahüteâlâ onun sür’atle geçmesi için yardım eder.) [Taberânî]9 — (Allahü teâlânın en sevdiği iş, elbise vererek veyâ doyurarakveyâ başka bir ihtiyâcını karşılayarak, bir mü’mini sevindirmekdir.)[Taberânî]10 — (Allahü teâlânın farzlardan sonra en çok sevdiği iş, birmü’mini sevindirmekdir.) [Taberânî.] [Allahü teâlânın emrlerine(Farz) denir. Bu hadîs-i şerîfden anlaşılıyor ki, Allahü teâlâ, farzolan ibâdetleri yapanları dahâ çok sever. Allahü teâlânın yasak etdiğizararlı, çirkin işlere (Harâm) denir. Allahü teâlâ, harâmdan[1] İbni Ebid-dünyâ Abdüllah, 281 [m. 894] de Bağdâdda vefât etdi.– 142 –