herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

MÛSEVÎ DÎNİ VE YEHÛDÎLERMukaddes kitâblar, târîhî vesîkalar ve günümüze kadar gelmişolan eserler incelenirse, (Tek Allah)a îmânı emr eden din ya’nî islâmiyyet,Âdem aleyhisselâm zemânından beri vardı. İnsanlardünyâya geldikden sonra, Âdem aleyhisselâmdan İbrâhîm aleyhisselâmakadar geçen zemân içinde, birçok Peygamberler “aleyhimüssalevâtüvetteslîmât” gelmişse de, bunlara büyük kitâblargönderilmemişdi. Allahü teâlâ bunlara küçük (Suhuf)lar [risâleler]göndermişdi. Meşhûr yüz suhufdan onu İbrâhîm aleyhisselâmagönderilmişdir. Târîhcilere göre, İbrâhîm “aleyhissalâtü vesselâm”mîlâddan 2122 sene evvel Fırat ile Dicle arasında bulunanbir kasabada doğmuş ve bir rivâyete göre de, 175 sene yaşadıkdansonra, Kudüs civârında (Halîlürrahman) kasabasında vefât etmişdir.Marston adlı yazarın yayınladığı, (La Bible a dit vrai = Mukaddeskitâb doğruyu söyliyor) ismindeki kitâbın anlatdığına göre,son zemânlarda, bu yerlerde, İbrâhîm aleyhisselâma âid pekçokeşyâ bulunmuş ve Onun mezkür zemânlarda yaşadığı kat’îolarak meydâna çıkmışdır. İbrâhîm aleyhisselâmın üvey babası(Âzer)dir. Hakîkî babası olan Târûh, İbrâhîm aleyhisselâm henüzçocuk iken vefât etmiş idi. Âzer, put yapan bir sanatkâr idi. İbrâhîmaleyhisselâm dahâ çocuk iken, putlara ibâdet edilemiyeceğinianlamış, üvey babasının yapdığı putları parçalamış ve bulunduklarımemleketin, ya’nî Bâbilin hükümdârı olan Nemrûdu îmânada’vet etmeğe başlamışdır. Nemrûd, zâlim ve gaddâr bir hükümdârdı.Bir rivâyete göre Nemrûd ismi, onun hakîkî ismi değil,[fir’avn gibi] bir ünvânı idi. Nemrûd, küçük bir çocukken burnunabir yılan yavrusu kaçmış, bu yüzden son derecede çirkinleşmişdi.Babası bile onun yüzünü görmeğe tehammül edememiş ve öldürmeğekarâr vermişdi. Fekat, annesinin yalvarması üzerine, onu birçobana teslîm etmiş, çoban da, onun çirkin yüzüne bakmağa dayanamadığından,onu dağ başında bırakmış, dağda Nemrûd ismindebir dişi kaplan, çocuğu emzirerek, onun yaşamasına sebeb olmuşdur.Nemrûd ismi, bu kaplandan gelmekdedir. Babası öldükdensonra, hükümdârlığa geçen Nemrûd, kendisini ilah zan ediyor vebütün halkın kendisine tapmasını istiyordu. İbrâhîm “aleyhisselâm”,bu yüzü gülmez, azılı kâfiri hak dîne da’vet etdi. Kavmini deputlara ve Nemrûda tapmakdan vaz geçirmeğe çalışdı. Fekat îmânetmediler. O zemân kavmi olan Keldânîler âdetleri üzere senedebir gün hepsi bir yere toplanır bayram yapar ve sonra puthâneyegider, putlara secde eder, sonra da evlerine dönerlerdi. Böyle birbayram günü, İbrâhîm aleyhisselâm puthâneye girip, bir balta ilebütün küçük putları kırdı. Baltayı da, en büyük putun boynuna– 419 –