herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

ulunması ve noksan sıfatlardan hiçbirinin bulunmaması lâzımdır.Çünki noksan, kusûrlu olan, Hudâ, yaratıcı olamaz.Aklın gösterdiği bu delîlleri bir yana bırakırsak, âyet-i kerîmelerve hadîs-i şerîfler de, Allahü teâlânın kemâl sıfatları olduğunuaçıkça bildirmekdedir. Bunda şübhe etmek câiz değildir. Şübhe etmekküfre sebeb olur. Yukarıda yazılı sekiz kemâl sıfatına (Sıfât-isübûtiyye) denir. Ya’nî, Allahü teâlânın sıfât-ı sübûtiyyesi sekizdir.Allahü teâlâda bütün kemâl sıfatları vardır. Onun zâtında ve sıfatlarındave işlerinde hiçbir kusûr ve karışıklık ve değişiklik yokdur.(Sıfât-i zâtiyye) ve (Sıfât-i sübûtiyye)ye (Ülûhiyyet sıfatları) denir.Bir mahlûkda ülûhiyyet sıfatı bulunduğuna inanan (Müşrik) olur.– 3 –İSLÂMIN ŞARTLARIBütün âlemleri, her ân varlıkda durduran ve her ân hâzır ve nâzırolan ve bütün iyiliklerin ve ni’metlerin vericisi olan Allahü teâlânınyardımı ile şimdi, Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”mübârek sözünü açıklamağa başlıyoruz.Müslimânların kahraman imâmı, Eshâb-ı kirâmın yükseklerinden,hep doğru söyleyici olmakla meşhûr, sevgili büyüğümüz,Ömer bin Hattâb “radıyallahü anh” buyuruyor ki:(Öyle birgün idi ki, Eshâb-ı kirâmdan birkaçımız Resûlullah“sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin huzûrunda ve hizmetindebulunuyorduk). O gün, o sâat, öyle şerefli, öyle kıymetli ve hiç elegeçmez bir gün idi. O gün, Resûlullahın sohbetinde, yanında bulunmaklaşereflenmek, rûhlara gıdâ olan, canlara zevk ve safâ verenmübârek cemâlini görmek nasîb olmuşdu. Bu günün şerefini, kıymetinianlatabilmek için, (Öyle birgün idi ki...) buyurdu. Cebrâîlaleyhisselâmı insan şeklinde görmek, onun sesini işitmek, kullarınmuhtâc olduğu bilgiyi, gâyet güzel ve açık olarak, Resûlullahın “sallallahüteâlâ aleyhi ve sellem” mübârek ağzından işitmek nasîbolan bir gün gibi, şerefli ve kıymetli bir vakt bulunabilir mi?(O vakt, ay doğar gibi, bir zât yanımıza geldi. Elbisesi çok beyâz,saçları da pek siyâh idi. Üzerinde toz toprak, ter gibi yolculuk alâmetlerigörünmüyordu. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem”Eshâbı olan bizlerden hiçbirimiz onu tanımıyorduk. Ya’nî, görüpbildiğimiz kimselerden değildi. Resûlullahın “sallallahü aleyhi vesellem” huzûrunda oturdu. Dizlerini, mübârek dizlerine yanaşdırdı).Bu gelen, Cebrâîl ismindeki melek idi. İnsan şekline girmişdi.Cebrâîl aleyhisselâmın böyle oturması, edebe uymuyor gibi görünüyorise de, bu hâli, mühim birşeyi bildirmekdedir. Ya’nî, din bilgisi– 14 –