herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

mi ile yemîn et, dedi. Sevgili Peygamberimiz, Bahîraya (Putların ismiyleyemîn isteme. Dünyâda bana onlardan büyük düşman yokdur.Ben, onlardan nefret ederim) buyurdu. Bahîra, bu sefer Allahüteâlânın ismi ile yemîn eder misin,) dedi. Ve dahâ pek çok süâllersorup, cevâblarını aldı. Bahîranın aldığı cevâblar, önceden okuduğukitâblara aynen uyuyordu. Sonra, sevgili Peygamberimizinmubârek gözlerine bakıp, Ebû Tâlibe, (Bu kırmızılık, mubârekgözlerinde devâmlı durur mu?) diye sordu. O da, (Evet, gitdiğinigörmedik) dedi. Bahîra, bu alâmetin de uygunluğunu görünce, kalbininyakîn hâsıl etmesi için, mühr-i nübüvveti görmeyi istedi. Peygamberefendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, edeblerinden mubâreksırtını açmak istemediler. Ebû Tâlib, (Ey gözümün nûru! Buarzûsunu da yerine getir) deyince, mubârek sırtını açdı. Bahîra,(Mühr-i Nübüvveti) bütün güzelliği ile doya doya temâşâ etdi. Heyecanlaöpdü ve gözlerinden yaşlar boşandı. Sonra da, (Ben şehâdetederim ki, sen Allahü teâlânın resûlüsün) dedi. Sesini dahâ dayükselterek, (İşte âlemlerin efendisi... İşte âlemlerinin RabbininResûlü... İşte Allahü teâlânın âlemlere rahmet olarak gönderdiğibüyük Peygamber...) dedi. Orada bulunan Kureyşliler, hayret ederek,(Muhammedin “aleyhisselâm”, bu râhib yanındaki kıymeti nekadar fazla imiş) dediler. Bahîra, Ebû Tâlibe dönerek, (Bu, Peygamberlerinsonuncusu ve en şereflisidir. Bunun dîni, bütün yeryüzüneyayılır ve eski dinleri nesh eder. Bu çocuğu Şâma götürme.Zîrâ, İsrâîloğulları Ona düşmandır. Korkarım ki, mubârek bedeninebir zarar verirler. Bunun hakkında çok ahd ve mîsâk olmuşdur)dedi. Ebû Tâlib, (Bu ahd ve mîsâk nedir?) diye sorunca, (Allahüteâlâ, bütün Peygamberlere ve en son da Îsâ aleyhisselâma, ümmetlerine,âhir zemân Peygamberinin “sallallahü aleyhi ve sellem”geleceğini bildirmelerini emr etmişdir) dedi. Ebû Tâlib, Bahîranınbu sözleri üzerine Şâma gitmekden vazgeçdi. Mallarını Busrâda satıpMekkeye döndü. Peygamberimiz “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”inBahîra ile karşılaşması ilk ve son olarak, bu kısa görüşmedenibâretdir ki, 12 yaşında bir çocuğun kısa bir zemân içinde, bütündinler hakkında bilgi alması imkânı yokdur.Hıristiyan târîhcilerden ba’zıları da, Peygamberimizin “sallallahüteâlâ aleyhi ve sellem” Nastûrâ isminde bir râhibden ders aldığınıiddi’â ederlerse de [kendilerinin de i’tirâf etdikleri gibi] bununhakkında hiçbir delîl yokdur ve bunun da, ancak kısa bir karşılaşmakdanibâret olduğu anlaşılmakdadır.Çok mu’azzam bir kitâb olan Allah kelâmı Kur’ân-ı kerîminbir insan tarafından yazıldığı nasıl iddi’â olunabilir? Kur’ân-ı ke-– 449 – Herkese Lâzım Olan Îmân: F-29