herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

haklı ve haksız gibi sözleri söylemekden dillerimizi korumalıyız.Derin âlimler, delîlleri kavrıyarak ve olayları inceliyerek, imâm-ıAlî haklı idi, karşısında bulunanlar yanıldı buyurdular ise de,busözleri ile (Alî “radıyallahü anh”, karşı tarafda olanlarla konuşabilseydi,onların da kendi gibi ictihâd etmelerini sağlıyabilirdi) demekistemişlerdir. Nitekim Zübeyr bin Avvâm hazretleri, devemuhârebesinde, hazret-i Alîye karşı olduğu hâlde, olayları dahâderin inceliyerek, ictihâdı değişdi. Muhârebeden vazgeçdi. İşteEhl-i sünnet âlimlerinden hatâyı câiz görenlerin sözleri, böyle anlaşılmalıdır.Yoksa, hazret-i Alî ve onunla birlikde olanlar hak yolda,karşı tarafda olan Âişe-i Sıddîka vâlidemiz ve bununla birlikdeolan Eshâb-ı kirâm bâtıl işde idi demek, câiz değildir.Eshâb-ı kirâmın bu muhârebeleri, ahkâm-ı şer’ıyyenin dallarındaolan ictihâd ayrılıklarında idi. İslâmiyyetin temel, belli başlı işlerindehiç ayrılıkları yokdu. Şimdi ba’zı kimseler, Mu’âviye ileAmr ibni Âs “radıyallahü anhümâ” gibi din büyüklerine dil uzatıyor,saygısızlık gösteriyorlar. Eshâb-ı kirâmı incitmenin, Resûlullahı“sallallahü aleyhi ve sellem” incitmek ve küçültmek olacağınıanlıyamıyorlar. İmâm-ı Mâlik bin Enesin (Mu’âviyeye veyâ Amribni Âsa “radıyallahü anhümâ” [1]söğen, kötüliyen kimse, onlarasöylediği söze lâyık bir kimsedir. Onlara karşı edebsizlik yapanlara,söyliyenlere ve yazanlara ağır cezâ vermek lâzımdır) buyurduğu,(Şifâ-i şerîf)de yazılıdır. Allahü teâlâ, kalblerimizi, HabîbininEshâbının sevgisi ile doldursun! O büyükleri, sâlih ve müttekîolanlar sever. Münâfık ve şakî olan sevmez.[Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâbının kıymetlerini,üstünlüklerini anlıyarak, hepsini sevenlere, hepsine saygıgösterenlere ve onların yolunda gidenlere, (Ehl-i sünnet) denir.Birkaçını severiz, başkalarını sevmeyiz diyerek çoğunu kötüliyenlere,böylece hiçbirinin yolunda bulunmıyanlara, (Râfızî) ve (Şî’î)denir. Râfızîler,Îrânda, Hindistânda ve Irâkda çokdur. Türkiyedehiç yokdur. Bunlardan ba’zısı, yurdumuzdaki müslimân, temizAlevîleri aldatmak için, kendilerine (Alevî) dedi. Hâlbuki, Alevî,Alîyi “radıyallahü anh” seven müslimân demekdir. Bir kimseyisevmek için, onun yolunda olmak, onun sevdiklerini sevmek lâzımdır.Bunlar, Alîyi “radıyallahü anh” sevmiş olsalardı, onun yolundagiderlerdi. Alî “radıyallahü anh”, Eshâb-ı kirâmın hepsiniseverdi. İkinci halîfe olan Ömerin de “radıyallahü anhümâ” müşâviri,derd ortağı idi. Fâtımadan “radıyallahü anhâ” olan kızı[1] Mu’âviye bin Ebû Süfyân, 60 [m. 680] de Şâmda vefât etdi. Amr ibniÂs 43 [m. 663] de Mısrda vefât etdi.– 41 –