herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

Brahma dîninde öldürmek ancak harbde câizdir. Diğer zemânlardahiçbir canlı mahlûk, insan veyâ hayvan, öldürülmez. İnsan,mukaddes bir mahlûk sayılır. (Tenâsuh)a inanırlar. Ya’nî insan öldükdensonra, rûhunun tekrâr başka bir insan şeklinde dünyâya geleceğineinanırlar. Vişnunun da dünyâya bir hayvan şeklinde gelebileceğihesâba katıldığından, hayvan öldürmek, kat’î olarak men’edilmişdir. Onun için, müteassıb brahmanlar, kat’iyyen et yimezler.Manu kitâbına göre, insanın hayâtı dörde ayrılır:1) Tenbellik, 2) Evlilik, 3) Münzevîlik (yalnız başına yaşamak),4) Sevâb kazanmak için dilencilik.Hindistândaki islâm âlimlerinin büyüklerinden ve tesavvuf mütehassıslarındanMazher-i Cân-ı Cânân “rahmetullahi aleyh” 14. cümektûbunda, (Hind kâfirlerinin âyinleri)ni fârisî yazmakdadır. Buradabuyuruyor ki, (Allahü teâlâ, bütün insanlara se’âdet yolunu gösterdiğigibi, Hindistâna da, Birmîhâ ismindeki melek ile (Veda) ve(Bîd) ismleri ile yâd edilen bir kitâb gönderdi. Bu kitâb dört kısm idi.Bu dînin müctehidleri bunlardan altı mezheb çıkardı. Akâid kısmına(Dahren Şayster) dediler. İnsanları dört sınıfa ayırdılar. İbâdet kısmına(Kerm Şayster) dediler. İnsanın ömrünü dörde ayırdılar. Herbirine(Cuk) dediler. Hepsi, Allahü teâlânın bir olduğuna, âlemin fânîolduğuna, kıyâmet gününe, hesâba ve azâba inanırlar, riyâzet vemücâhede yaparak, keşf ve istidrâc sâhibi olurlar. Sonra gelenlerin,bu dinde yapdıkları yenilikler, dinsizliğe sebeb olmuşdur. İslâmiyyetgelince, dinleri mensûh olmuşdur. Müslimân olmayanlarına kâfir denir.Dahâ evvel olanları hakkında birşey diyemeyiz.)Brahmanların bir şu’besi olan (Mecûsî)lere gelince, bunlar ateşe,ineğe, timsaha taparlar. Bunlar Kisrâ denilen acem şâhlarındanKüştûseb zemânında Zerdüşt denilen, yaşayıp yaşamadığı tam bilinmiyenbir kimsenin kurduğu bâtıl bir dîne bağlıdırlar. Bunlarmevtâlarını gömmezler. Bir nev’ kulelerde saklarlar ve akbabalarayidirirler. Başka bir kısm olan (Sîh)lerde sakal mubârekdir. Sakallarınıkat’iyyen kesdirmezler. Bir de (Hinduist)ler vardır. Bunlar,aşağı tabaka halkın bütün hurâfelerine inanırlar. Bu inanışın artıkhiçbir kıymeti kalmamış, temâmen çığrından çıkmışdır.Brahmanlar, insanlara, (Brahman râhiblerinin emrlerini dinlemekve onlara her zemân itâ’at etmek, Manu kitâbına göre hareketetmek, paryalarla hiç temâs etmemek, hiçbir canlı varlığı öldürmemek)gibi husûsları telkîn ederler. Rûh ve beden hakkındahiçbir bilgi vermezler. Yalnız insanı, kudsî bir varlık olarak kabûlederler. Brahmanlar, Hindistânda Ganj nehrini mukaddes sayarlar.Bu nehrde yıkanmağı, bu nehrin suyunu içmeği, hattâ ölüleri-– 416 –