herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

HAKÎKÎ MÜSLİMÂN NASIL OLUR?İslâm dîninin temeli üçdür: İlm, amel ve ihlâs. İlm, îmân, fıkhve ahlâk bilgileridir. Bunlar, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarındanöğrenilir. Amel, bu bilgilere uygun işlerdir. İhlâs, ilmin ve amelin,Allah rızâsı için, ya’nî Allahü teâlânın sevgisini kazanmak için eldeedilmesidir. Bu üç temel şeye mâlik olan müslimâna (İslâm âlimi)ve (Hakîkî müslimân) denir. Bu üç temel şeyden biri noksanolup da, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarına uymıyan yazılar vekonuşmalar yayınlıyarak, kendisini islâm âlimi tanıtan kimse (kötüdin adamı) ve (Zındık)dır. Meselâ, din bilgisi çokdur ve her ibâdetiyapar, fekat ihlâsı yok ise, ya’nî bunları mal, mevkı’ ve şöhretkazanmak gibi, dünyâlık elde etmek için yapan kimse, hakîkî müslimândeğildir.Nasîhatlerin birincisi, Ehl-i sünnet âlimlerinin, kitâblarında bildirdiklerinegöre, i’tikâdı düzeltmekdir. Çünki, Cehennemdenkurtulan yalnız bu fırkadır. Allahü teâlâ, o büyük insanların çalışmalarına,bol bol mükâfât versin! Dört mezhebin ictihâd derecesineyükselmiş âlimlerine ve bunların yetişdirdikleri büyük âlimlere(Ehl-i sünnet) âlimi denir. İ’tikâdı (Îmânı) düzeltdikden sonra,fıkh ilminin bildirdiği ibâdetleri yapmak, ya’nî dînin emrlerini yapmak,yasak etdiklerinden kaçınmak lâzımdır. Ahlâkı düzeltmek vebirbirimizi sevmek için, beş vakt nemâzı, üşenmeden, gevşeklikyapmadan, şartlarına ve ta’dîl-i erkâna dikkat ederek kılmalıdır.Nisâb mikdârı malı ve parası olan, zekât vermelidir. İmâm-ı a’zambuyuruyor ki, (Kadınların süs olarak kullandıkları altın ve gümüşünde zekâtını vermek lâzımdır).Kendine ve milletine fâideli olmak için, hakîkî müslimân olmaklâzımdır. Hakîkî müslimânlık laf ile olmaz. Hakîkî müslimân olmakiçin, kıymetli ömrü, lüzûmsuz mubâhlara bile harcamamalıdır. Harâmile geçirmemek, elbette lâzımdır. Tegannî ve şarkı ve çalgı âletleriile meşgûl olmamalı, bunların nefse verecekleri lezzete aldanmamalıdır.Bunlar bal karışdırılmış, şekerle kaplanmış zehr gibidir.(Gîbet) etmemelidir. Gîbet harâmdır. [Gîbet, bir müslimânınveyâ zimmînin gizli bir kusûrunu, arkasından söylemekdir. Harbîlerinve bid’at sâhiblerinin, mezhebsizlerin ve açıkca günâh işliyenlerinbu günâhlarını ve zulm edenlerin ve alış verişde aldatanlarınbu fenâlıklarını duyurarak, bunların şerrinden sakınmalarına sebebolmak ve müslimânlığı yanlış söyliyenlerin ve yazanların bu iftirâlarınıherkese söylemek lâzımdır. Bunları söylemek, gîbet ol-– 474 –