herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

Biz bu küçücük cisme, (Dimâg) adını veriyorduk. Ama, hakîkatdebu, önümüzde yatan zevallı çocuğun tâ kendisi idi.Aradan yarım sâat geçdi. Ameliyyât odasında tâm bir sessizlikvardı. Hepimizin tansiyonu son derece yükselmişdi. Herkes veben, elimi kaldıracak olursam yeniden oluk gibi kan akmağa başlayacağınıve bu da çocuğun ölümü olacağını biliyorduk. İşte o zemân,Allahü teâlâya düâ etmeğe başladım ve Onun yardımına sığındım.(Allahım, parmaklarıma gereken kuvveti ver de, ben bukan akmasını önliyebileyim) diye yalvardım. O zemân, içimi büyükbir ferâhlık kapladı. Çünki, artık Allahü teâlâya, rabbime tevekkületmişdim. Şimdi sükûnet ile parmaklarımı kaldırabileceğime vekanın artık akmıyacağına inanıyordum. Allahü teâlânın mevcûdiyyetinibütün rûhumda his ediyordum. Yavaş yavaş parmaklarımıkaldırdım. Kan durmuşdu.Bundan sonra ameliyyât yapmak kolaydı. Ameliyyât, tâm 4,5sâat sürdü. Bir hafta çocuğun yanından ayrılmadım. Çocuğun yavaşyavaş iyileşdiğini gördükce, ne kadar seviniyordum! Bugün çocuk10 yaşındadır ve temâmen sıhhatli, neş’eli ve mes’ûd bir yavrucakolmuşdur.1974 senesinde beyin kanaması geçiren bir çocuğu mu’âyeneetdiğim zemân, beyninin tâm ortasında ufak bir tümör bulunduğunugördüm. Fekat tümör kanamağa başlamış ve cerâhatlenmişdi.Vaz’ıyyet çok tehlükeli ve ümmîdsizdi. Kafatasını açdık, beynin ikitarafına tüpler yerleşdirdik ve beyni antibiyotiklerle yıkamağa başladık.Bu benim tarafımdan tatbîk edilen yepyeni bir usûldü. Ateşleriçinde yanan çocuğu bir respiratör içine koyduk ve üzerine soğukyorganlar örtdük. Bir yandan da beyni yıkamağa devâm ediyorduk.Bu ümmîdsiz vaz’ıyyet haftalarca sürdü. Ben mütemâdiyendüâ ediyor ve Allahü teâlâyı yardıma çağırıyordum. Düâ ederken,yalnız çocuğa ve onun anasına babasına merhamet etmesinideğil, aynı zemânda haftalarca durmadan benimle berâber çalışanve bu ağır mes’ûliyyeti üzerine almış olan şahslara da kuvvet vekudret vermesi için Allahü teâlâya yalvarıyordum.Nihâyet bir ilâhî imdâd yetişdi. Temâmen ümmîdsiz sayılan buvak’a, başarı ile netîcelendi. Çocuk kendine geldi. Arkadaşlarım,(tatbîk etdiğimiz bu yeni usûl, çok iyi netîce verdi) diye seviniyorlardı.Bunu benim yapdığımı zan ediyorlar, koltukları kabarıyordu.Hâlbuki ben böyle düşünmiyordum. Benim aklıma göre, nekadar çalışsak, ne kadar yeni metodlar bulsak, ne kadar yeni usûllertatbîk etsek, bu gibi ameliyyâtlarda muvaffak olmak, ancak Allahüteâlânın yardımı ile olur. Şimdiye kadar yapdığım sayısız– 157 –