herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

dirler. Kitâb-ı mukaddes, insanların dimâgında teşekkül etmiş, insanlartarafından, insan dili ve insan eli ile yazılmış ve temâmen insankarakteri taşıyan bir eserdir.)Kenneth Cragg, hıristiyan din adamı olmasına rağmen, şöyledemekdedir:(Kitâb-ı mukaddesin Ahd-i Cedîd kısmı, Allah sözü değildir.Burada doğrudan doğruya insanların anlatdıkları hikâyeler ve herhangi bir işin nasıl yapıldığını gören insanların görgü şâhidliği vardır.Sırf insan sözü olan bu kısmlar, kilise tarafından insanlara Allahüteâlânın kelâmı gibi nakl edilmekdedir.)Teolog Prof. Geyser: (Kitâb-ı mukaddes Allah kelâmı değildir.Fekat, buna rağmen kutsal bir kitâbdır) demekdedir.İncîlde yazılı husûslara, bilhassa Allah, oğul ve rûhulkuds gibiüçlü tanrıya inanmayan papalar bile zuhûr etmişdir. Bunlardan biriolan Papa HONORİUS, üçlü tanrıyı kat’iyyetle red etdiği için,ölümünden 48 sene sonra İstanbulda toplanan ruhban meclisi tarafından,m. 680 senesinde resmen la’netlenmişdir.Îsâ aleyhisselâmın havârîlerinden biri olan ve Pavlos ile birlikdehıristiyan dînini neşr etmek için seyâhatlar yapmış bulunan Barnabasınyazdığı İncîl ise, birdenbire yok edilmiş ve bu İncîlde yazılıolan, (Îsâ aleyhisselâm, benden sonra bir Peygamber dahâ gelecek,onun ismi Muhammed “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” olacakve size birçok şeyler öğretecekdir dedi), hakîkati, müte’assıbhıristiyanlar tarafından gizlenmişdir. [Bu husûsda dahâ geniş bilgiyi,bu kitâbın (Müslimânlık ve Hıristiyanlık) kısmında bulabilirsiniz.]Demek oluyor ki, bugünkü Kitâb-ı mukaddes hakkında, bütüngarblı ilm adamları ile birlikde vereceğimiz karar şudur: Kitâb-ımukaddes Allah kelâmı değildir. Allah kelâmı olan hakîkî Tevrâtve İncîl, bugünkü şekli ile temâmen başka bir kitâb hâline dönüşmüşdür.Bugünkü İncîlde Allah kelâmı olması düşünülebilen sözleryanında, başka kimseler tarafından ilâve edilen birçok sözler,tahmînler, rivâyetler ve hikâyeler vardır. Hele üçlü tanrıdan bahseden kısmlar, îmânın esâsı olan (Allah birdir) akîdesine ve insanlarınakl-ı selîmlerine hiç uymayan iddi’âlardır.Tevrât ve İncîl yunancaya ve latinceye terceme edilirken, o zemânakadar yüzlerce tanrısı olan putperest Romalılar ve Yunanlılar,tek tanrıyı çok az görerek, onu çoğaltmak istemişlerdir. Ba’zıâlimlere göre, hakîkî İncîldeki tek Allah i’tikâdının yunanca tercemedeüçe çıkarılmasına Yunanlıların Eflâtun felsefesine bağlı ol-– 275 –