herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

sonlarında kurulan ve az zemânda dünyâya yayılan (Behâî) dîninde,ondokuz sayısı kudsîleşdirilmişdir. Orucları ondokuz gündür.Her behâînin ondokuz günde bir ondokuz behâîyi evine da’vet etmesişartdır. Dinlerini idâre eden meclisde 19 üye vardır. Nerdeyse,îmânın şartını 6 yerine 19 yapacaklar. Kendilerine müslimân diyorlar.Allah ve Kur’ân ismlerini söylüyorlar ise de, müslimânlıklahiçbir ilişkileri yokdur. Sinsi bir islâm düşmanıdırlar.1298 [m. 1880] senesinde, İngilizler tarafından, Hindistânda kurulmuşolan, (Kâdıyânî) ve (Ahmedî) ismlerindeki dînin mensûblarıda, kendilerinin müslimân olduklarını söylüyorlar. Hâlbukibunlar, bu dînin kurucusu olan Ahmed Kâdıyânîye [1] Peygamberdirdiyorlar. Hattâ onu Peygamberimizden üstün tutuyorlar. Îsâaleyhisselâmı çok küçültüyorlar. Bütün islâm âlimleri birleşerek,Kâdıyânîlerin müslimân olmadıklarına karâr verdiler. Bu karârıkitâblarına yazarak bütün dünyâya duyurdular. Abdüsselâm ismindePakistânlı bir kâdıyânî, 1979 Nobel Fizik mükâfâtını aldı.Ba’zı kimseler, müslimânların başarısı diye buna sevindiler. Hâlbuki,bu başarı, Komünist Rusların mükâfât alması, aya gitmeğeçalışması gibidir. Bu kâfirler, Kur’ân-ı kerîmin emr etdiği gibi çalışdıklarıiçin, Allahü teâlâ, kendilerini, dünyâda, maksadlarına kavuşduruyor.Evet, böylelerinin başarıları, insanlık için sevindiriciise de, müslimânlar için utandırıcıdır. Müslimânların da, bu kâfirlergibi, Kur’ân-ı kerîme uyarak çalışmaları, insanlık için fâidelişeyler bulmaları, îmânda, ahlâkda olduğu gibi, fende de, dünyâyagüzel örnek olmaları lâzımdır. Ancak bunu yapınca sevinmek veövünmek hakkımız olacakdır.Kur’ân-ı kerîmin bir üçüncü mu’cizesi dahâ vardır. Şimdi Onuda tedkîk edelim:İslâmiyyetden evvel Arabistân bir çöl ve orada oturan insanlarda yarı vahşî bedevîlerdi. Putperest idiler. Birçok putlara taparlardı.İbtidâî bir hayât sürerlerdi. Kız çocuklarını diri dirigömmek gibi korkunç âdetleri vardı. Bu yarımada, bir yol üzerindeolmadığı için, ne büyük İskenderler, ne Persler, ne Romalılar,Arablarla hiç uğraşmamış, birçok kavmlerle savaşdıkları hâlde,Arabların yanından geçmemişlerdi. Bu sebebden, Îrânlıların,Romalıların ahlâksızlıkları, zulmleri, hiylekârlıkları Arablara bulaşmadı.Merd olarak kaldılar. İşte böyle âciz, zevâllı, fekat sâf vetemiz olan bir kavm, onlara mürşidlik, rehberlik eden Muhammedaleyhisselâmın getirdiği Kur’ân-ı kerîm sâyesinde birdenbire[1] Ahmed Kâdıyânî, 1326 [m. 1908] da öldü.– 325 –