herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

u olarak kullanırsanız, hiç bir zemân doğru yoldan ayrılmazsınızve Allahü teâlânın rahmetine kavuşursunuz!). (İstefti kalbek, Feinnehâteskünü bil-halâl). İşte, seçmiş olmakla iftihâr etdiğim, islâmdini. Bu din, tâm akl ve mantık üzerine kurulmuş hakîkî Allahdînidir.Mâlu mülke olma magrûr, deme var mı ben gibi!bir muhâlif yel eser, savurur harman gibi.19WILLIAM PICKHARD(İngiliz)Bir hadîs-i şerîfde, (Her çocuk müslimânlığa uygun ve elverişliolarak doğar. Bunları sonradan anaları, babaları yehûdî, hıristiyânveyâ mecûsî yapar) buyurulmakdadır. Ben de, o hâlde, müslimânolarak doğmuşdum. Ancak, bunun böyle olduğunu anlamaklığımiçin, aradan birçok seneler geçdi. Ben dahâ çocukken, geçmişzemânla çok ilgilenirdim. Üniversiteyi bitirdikden sonra, muharrirliğebaşladım. O zemânlar tanınmış bir yazar değildim. Neolacağım da belli değildi. Bana hıristiyân olarak, Allah ve Allahaibâdet etmek hakkında ba’zı şeyler öğretmişlerdi. Ben, yalnız onlarınöğretdiklerine değil, târîhde okuduğum, kibarlık ve cesâretnümûnesi olan her şahsiyyete karşı, âdetâ ibâdete benzer bir râbıtaduyuyordum. Nihâyet bana, o zemânlar İngilterenin bir müstemlekesiolan Ugandada bir me’mûriyyet verildi. Afrikaya gidince,burada hayâtın büsbütün başka olduğunu gördüm. Buradakiinsanların yaşama tarzı, dünyâda zuhûr eden hâdiselere karşı teessürleri,birbirlerine karşı olan mu’âmeleleri, İngilterede düşündüğümeve tahmîn etdiğime hiç uymuyordu. Buradaki insanlar,çok ibtidâî ve güç olan hayât tarzlarını ve karşılarına çıkan dürlüdürlü müşkilâtı büyük bir tevekkül ile karşılıyorlar, en ümmîdsizzemânlarda bile, neş’elerini gayb etmiyorlar, kendileri ne kadarfakîr olursa olsun, birbirlerine yardım etmekden çekinmiyorlardı.Onlar birbirlerine, bizim gibi insanların anlıyamıyacağı bir sevgive şefkat ile bağlanmışlardı. Şark, esâsen beni okulda çok ilgilendirmişdi.Cambridge’de (Bin bir Gece) masallarını zevkle okumuşdum.Şimdi Afrikada hakîkî şarklı yanında, bu kitâbı tekrârelime aldım. Ugandada geçirdiğim bu güç ve zor hayât, beni şarklılarayavaş yavaş yaklaşdırdı. Şimdi binbir gece masallarını okurken,onları Ugandalılar ile mukâyese ediyor ve âdetâ onlarla birlikdeyaşıyordum.Ben artık buradaki hayâta alışmışken, Birinci Cihân Harbi– 202 –