herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

havârîsi olan] Yehûdâ [Judas] olduğuna inanırlar. Kur’ân-ı kerîmdebu husûs beyân edilmişdir. Nisâ sûresinin 156-158. nci âyetlerindemeâlen, (Bir de, yehûdîlerin Îsâyı inkârları ve Meryeme büyükiftirâda bulunmaları ve Allahın Resûlü Meryem oğlu Îsâyı öldürdükdemeleri sebebi ile kendilerini la’netledik, rahmetimizdenkovduk. Hâlbuki onlar Îsâyı öldürmediler ve haça da germediler.Fekat kendilerine bir benzetme yapıldı. [Yehûdâ, Îsâ aleyhisselâmınşekline sokuldu ve onu asdılar.] Bu husûsda, kendileri de ihtilâfadüşüp, şübhe içindedirler. Onların bu husûsda, bir bilgileride yokdur. Ancak, kuru bir zan peşindedirler. Onlar hakîkatenÎsâyı “aleyhisselâm” öldürmemişlerdir. Allah, Onu kendi katınayükseltdi. Allah azîzdir, hükmünde hikmet sâhibidir) buyurulmuşdur.Îsâ aleyhisselâm semâya kaldırıldıkdan sonra, nasrâniyyet dîniyavaş yavaş dünyâya intişâr etmeğe başladı. Önceleri bu yeni dinputperest olan Romalılar ve Yunanlılar tarafından şiddet göstererekkarşılandı. Îsevîler tutulup katl edildi. Sirklerde vahşî hayvanlarayidirildi. Fekat, hak dîni, kendini tanıtmakda ve sevdirmekdedevâm etdi. Ne yazık ki, zemânla hakîkî İncîl ortadan kalkdı. Münâfıkolan Pavlosun, (Îsânın haça gerilmesi, hikmet, adâlet ve kurtuluşdur.Çünki Allah, insanların günâhlarını afv etdirmek için,kendi oğlunu kurbân etmişdir) diye ortaya atdığı ma’nâsız bir iddi’â,bugünkü hıristiyanlığın i’tikâd, inanç esâsını ta’yîn etmişdir.Îsâ aleyhisselâm, hiçbir zemân, insanların günâhkâr olarak doğduğunusöylemediği hâlde, bugünkü hıristiyanlık, şöyle ta’rîf edilmekdedir:1) İnsanlar, dünyâya günâhkâr olarak gelir. Çünki, ilk insanolan Âdem aleyhisselâm, Allaha itâ’at etmemiş, onun için Cennetdenihrâc edilmişdir.2) Âdemden sonra gelen bütün insanlar bu günâhı taşırlar.3) Îsâ aleyhisselâm, insanları bu günâhdan halâs etmek için,dünyâya gelmiş olan Allahın oğludur.4) Allahü teâlâ, insanların günâhını afv etmek için, kendi oğlunuhaça gerdirmişdir.5) Dünyâ, bir mihnet [sıkıntı] yeridir. Dünyâda, zevk ve safâyasakdır. İnsanlar mihnet çekmek ve ibâdet etmek için yaratılmışdır.6) İnsanlar, doğrudan doğruya, Allahü teâlâya ibâdet edemezler.Allahü teâlâdan bir şey istiyemezler. Ancak râhibler, [papazlar]insanların yerine, Allaha yalvarabilirler ve onların günâhını– 442 –