herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

sonunda yazılıdır. Yukarıda ismi geçen (El-iâzâr)ın, Şu’âyb aleyhisselâmınoğlu olduğu (Mir’ât-ı Kâinât)da yazılıdır.]Hıristiyanların (Kitâb-ı mukaddes) dedikleri kitâb, (Ahd-iatîk) ve (Ahd-i cedîd) dedikleri iki kısmdan meydâna gelmişdir.Yehûdîler, bunun yalnız Ahd-i atîk kısmına inanırlar ve buna (Kitâb-ımukaddes) derler. Buna ahd-i atîk denilmesini kabûl etmezler.Buna (Tanah) derler. Tanahı üçe ayırırlar. Bunun birinci kısmına(Tevrât) derler. Bunların (Tevrât) dedikleri kitâb, beş kısmdanmeydâna gelmişdir:1) Tekvin (Genesis),2) Hurûc (Çıkış, Exodus),3) Levililer (Leviticus),4) A’dâd (Rakamlar, sayılar, Numeri),5) Tesniye (Deuoronomium).(Beş kitâba birden verilen ism: Pentateuch)Kur’ân-ı kerîmin İsrâ sûresinin 2. ci âyetinde meâlen, (Biz Mûsâyakitâb verdik) buyurulmakdadır. Bugün elimizde bulunanTevrâtın içine birçok yabancı yazılar ilâve edilmişdir. Bunların,Mûsâ aleyhisselâma nâzil olan hakîkî Tevrât ile bir alâkası yokdur.[Dahâ fazla ma’lûmât için (Kur’ân-ı kerîm ve İncîller) kısmına mürâce’atediniz!]Hakîkî Tevrâtda, Allahü teâlânın, Muhammed “aleyhissalevâtüvetteslîmât” isminde bir son peygamber göndereceği yazılıdır. Mûsâaleyhisselâmın, ikinci def’a olarak Allahü teâlâya münâcâtında,dalâlete düşmüş kavmi için afv dilediği A’râf sûresinin 155-157. ciâyetlerinde meâlen şöyle bildirilmişdir: (Mûsâ: Rabbim, şâyet dileseydin,dahâ önce beni ve onları helâk ederdin. Aramızdaki sefîh,aşağı kimselerin kötü amellerinden ötürü bizi helâk eder misin? Busenin imtihânından başka bir şey değildir. Sen, onunla dilediğinidalâletde bırakırsın ve dilediğini hidâyete, doğru yola kavuşdurursun.Bizim dostumuz sensin. Bizi afv et! Bize merhamet et! Sen afvedicilerin en iyisisin. Bizim için bu dünyâda güzel bir itâat vema’îşet, âhiretde de, Cennetini ihsân et! Biz sana tevbe ve rucû’ etdik!)dedi. Allahü teâlâ Ona, (Azâbıma dilediğim kimseyi uğratırım.Merhametim, her şeyi kaplamışdır. Bu rahmetim, [âhiretde]müttekîlere [küfrden ve günâhlardan sakınanlara], zekâtlarını verenlereve bizim âyetlerimize îmân edenleredir. Onlar, ümmî birPeygamber olan Resûle tâbi’ olurlar. O resûlün [ismini ve vasflarını]yanlarında bulunan Tevrât ve İncîlde yazılmış bulurlar. O Peygamberiyiliği, îmânı emr eder ve kötülüğü, küfrü nehy eder. Temizşeyleri halâl ve murdar şeyleri harâm kılar. Onların yüklerini indi-– 426 –