herkese lâzım olan îmân - cubuklukoyu

üyük kazanç bilmelidir. Peygamberler “aleyhimüssalevât”, Allahüteâlânın emrlerini bildirirken, câhillerin, soysuzların hücûmlarınauğrardı. Çok sıkıntı çekerlerdi. O büyüklerin en üstünü, seçilmişi,Allahü teâlânın sevgilisi olan Muhammed aleyhisselâm, (Benimçekdiğim eziyyet gibi, hiçbir Peygamber eziyyet görmedi) buyurdu.(Mektûbât)dan terceme temâm oldu.[Her müslimânın, Ehl-i sünnet i’tikâdını öğrenmesi ve sözü geçenlereöğretmesi lâzımdır. Ehl-i sünnet âlimlerinin sözlerini bildirenkitâbları ve gazeteleri bulup, almalı, bunları, gençlere tanıdıklaragöndermeli. Okumaları için çalışmalıdır. İslâm düşmanlarınıniç yüzlerini açıklıyan kitâbları da yaymalıdır].Yer yüzünde bulunan bütün müslimânlara doğru yolu gösterenve Muhammed aleyhisselâmın dînini, değişmeden, bozulmadanöğrenmemize rehber olan (Ehl-i sünnet âlimleri), dört mezhebinictihâd derecesine yükselmiş olan âlimleridir. Bunların en büyükleri,dört büyük zât olup, birincileri, İmâm-ı a’zam Ebû HanîfeNu’mân bin Sâbitdir “rahime-hullahü teâlâ”. İslâm âlimlerinin enbüyüklerindendir. Ehl-i sünnetin reîsidir. Hâl tercemesi (Se’âdet-iEbediyye) ve (Fâideli Bilgiler) kitâblarında uzun yazılıdır. Hicretinseksen [80] senesinde Kûfede tevellüd, 150 [m. 767] senesindeBağdâdda şehîd edildi.İkincisi, İmâm-ı Mâlik bin Enes “rahime-hullahü teâlâ”, çokbüyük âlimdir. Hicretin doksan [90] senesinde Medînede tevellüd,179 [m. 795] de orada vefât etdiği, seksendokuz sene yaşadığı İbniÂbidînde yazılıdır. Dedesi, Mâlik bin Ebî Âmirdir.Üçüncüsü, İmâm-ı Muhammed bin İdrîs Şâfi’î “rahime-hullahüteâlâ” olup, islâm âlimlerinin gözbebeğidir. Yüzelli [150] senesinde,Filistinde, Gazzede tevellüd, ikiyüzdört 204 [m. 820] de Mısrdavefât etdi.Dördüncüsü, İmâm-ı Ahmed bin Hanbel “rahime-hullahü teâlâ”olup, yüzaltmışdört [164] senesinde Bağdâdda tevellüd, 241[m. 855] de orada vefât etdi. İslâm binâsının temel direğidir “rahmetullahialeyhim ecma’în”.Bugün, bu dört imâmdan birine uymıyan bir kimse, büyük tehlükededir.Doğru yoldan sapmışdır. Bunlardan başka Ehl-i sünnetâlimleri çok vardı. Onların da doğru mezhebleri vardı. Fekat, zemânla,mezhebleri unutuldu. Kitâblara geçirilemedi. Meselâ (Fükahâ-iseb’a) denilen, Medînedeki yedi büyük âlim ve Ömer binAbdül’azîz, Süfyân bin Uyeyne [1] , İshak bin Râheveyh, Dâvüd-i[1] Süfyân bin Uyeyne, 198 [m. 813] de Mekkede vefât etdi.– 55 –