15.11.2013 Views

kozhakanova-dissertacia.pdf

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

«Достық, қастық барша қызық – жүрек ісі, Ар, намыстың бір ақыл –<br />

күзетшісі», деген ҿлеңнің алғашқы жолдары дҽлме-дҽл аударылса, «Ар мен<br />

намыс келіспесе шаруасына, Намыспенен асар ҽркім мҽртебесі» деген<br />

жолдарды сҽтті аударылған жолдар деп айта алмас едік. Ақынның «ар мен ұят<br />

сынбаса» деген тосын ҽрі тың қолданысы ҿлеңге ҿзгеше мҽн берген.<br />

Күнделікті қолданыстағы «ар-ұяттан айырылса» немесе «ар-ұятын жоғалтса»<br />

демей, ақын дерексіз ұғымдарға деректілік сипат дарытады. Алайда, ақындық<br />

осы дербес ізденіс аудармалардың ешқайсысынан кҿрініс таппаған.<br />

Ҿзбек тіліне Р.Абдурашидовтың аудармасы:<br />

Юрак иши дустлик хам, душманлик хам,<br />

Ор - номусга соқчи булар ақл хар дам,<br />

Ор, уятни менсимасни бизнинг элда<br />

Мартаба деб билар катта-кичик одам үлкен кіші адам [78, 93б.].<br />

Қазақ тіліндегі сҿзбе-сҿз кері аудармасы:<br />

Жүрек ісі достық та дұшпандықта,<br />

Ар намысқа ақыл сақшы ҽрқашан.<br />

Ар ұятты менсінбей біздің елде,<br />

Мҽртебе деп бұны білер ҽр адам.<br />

Аударманың алғашқы екі жолы түпнұсқадағы оймен ҿзектес болса, кейінгі<br />

жолдар ақын тарапынан талқыланып, адамның бойындағы надандық,<br />

менмендік сияқты жат қылықтарды міней айтқан ойға ұласқан.<br />

Адасқан күшік секілді<br />

Ұлып жұртқа қайтқан ой<br />

Ҿкінді, жолың бекінді,<br />

Ҽуре болма, оны қой [2,51б.].<br />

«Ақын мұнда халықтың жеңіл мағынада қолданып жүретін тілдегі<br />

метафорасын терендетіп, қорғасын құйғандай салмақ бітіріп қолданады», -<br />

дейді М. Ҽуезов. Кҿпшілік тіліне «Адасқан күшік» деген сҿз болымсыз ғана<br />

шындықтай, сҽл күлкі күйдей танылса, Абайда сол күлкілік күймен қатар,<br />

екінші сипат – трагедиялық жҽне философиялық мҽн-мазмұн табады. Күшіктің<br />

айласыз, ҽлсіз дал болуын кҿшіп кеткен ауылдың иесіз қалған жұртымен<br />

байланыстырып барып, ақын ҿз басының ендігі мұңын соған теңейді. Кҿңілдің<br />

жұртынан, үміт пен арманның ҿрісінен кҿпшілік тірлігі, халық кҿші аулақ кетіп<br />

жатыр. Сондықтан бұның азалы ойы адасады. Үнін ешкім естімес, шерменде ой<br />

трагедиялық күйде, ұлып жүріп зарланады. Жалғыздықтың ҿз басына түсетін<br />

шерлі шындығын Абай кейде осындай шеберлік тереңдіктен толғайды» [81,<br />

164б.].<br />

104

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!