kozhakanova-dissertacia.pdf
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
«Достық, қастық барша қызық – жүрек ісі, Ар, намыстың бір ақыл –<br />
күзетшісі», деген ҿлеңнің алғашқы жолдары дҽлме-дҽл аударылса, «Ар мен<br />
намыс келіспесе шаруасына, Намыспенен асар ҽркім мҽртебесі» деген<br />
жолдарды сҽтті аударылған жолдар деп айта алмас едік. Ақынның «ар мен ұят<br />
сынбаса» деген тосын ҽрі тың қолданысы ҿлеңге ҿзгеше мҽн берген.<br />
Күнделікті қолданыстағы «ар-ұяттан айырылса» немесе «ар-ұятын жоғалтса»<br />
демей, ақын дерексіз ұғымдарға деректілік сипат дарытады. Алайда, ақындық<br />
осы дербес ізденіс аудармалардың ешқайсысынан кҿрініс таппаған.<br />
Ҿзбек тіліне Р.Абдурашидовтың аудармасы:<br />
Юрак иши дустлик хам, душманлик хам,<br />
Ор - номусга соқчи булар ақл хар дам,<br />
Ор, уятни менсимасни бизнинг элда<br />
Мартаба деб билар катта-кичик одам үлкен кіші адам [78, 93б.].<br />
Қазақ тіліндегі сҿзбе-сҿз кері аудармасы:<br />
Жүрек ісі достық та дұшпандықта,<br />
Ар намысқа ақыл сақшы ҽрқашан.<br />
Ар ұятты менсінбей біздің елде,<br />
Мҽртебе деп бұны білер ҽр адам.<br />
Аударманың алғашқы екі жолы түпнұсқадағы оймен ҿзектес болса, кейінгі<br />
жолдар ақын тарапынан талқыланып, адамның бойындағы надандық,<br />
менмендік сияқты жат қылықтарды міней айтқан ойға ұласқан.<br />
Адасқан күшік секілді<br />
Ұлып жұртқа қайтқан ой<br />
Ҿкінді, жолың бекінді,<br />
Ҽуре болма, оны қой [2,51б.].<br />
«Ақын мұнда халықтың жеңіл мағынада қолданып жүретін тілдегі<br />
метафорасын терендетіп, қорғасын құйғандай салмақ бітіріп қолданады», -<br />
дейді М. Ҽуезов. Кҿпшілік тіліне «Адасқан күшік» деген сҿз болымсыз ғана<br />
шындықтай, сҽл күлкі күйдей танылса, Абайда сол күлкілік күймен қатар,<br />
екінші сипат – трагедиялық жҽне философиялық мҽн-мазмұн табады. Күшіктің<br />
айласыз, ҽлсіз дал болуын кҿшіп кеткен ауылдың иесіз қалған жұртымен<br />
байланыстырып барып, ақын ҿз басының ендігі мұңын соған теңейді. Кҿңілдің<br />
жұртынан, үміт пен арманның ҿрісінен кҿпшілік тірлігі, халық кҿші аулақ кетіп<br />
жатыр. Сондықтан бұның азалы ойы адасады. Үнін ешкім естімес, шерменде ой<br />
трагедиялық күйде, ұлып жүріп зарланады. Жалғыздықтың ҿз басына түсетін<br />
шерлі шындығын Абай кейде осындай шеберлік тереңдіктен толғайды» [81,<br />
164б.].<br />
104