23. Ulusal Biyokimya Kongresi Özel Sayısı - Türk Biyokimya Dergisi

XXIII. ULUSAL B‹YOK‹MYA KONGRES‹
29 Kasım - 2 Aralık 2011
Hilton Hotel - Adana
23. Ulusal Biyokimya Kongresi, Adana [23 rd National Biochemistry Congress, Adana / TURKEY]
İÇİNDEKİLER
P. 153 / SİYAH VE YEŞİL ÇAY İLE ATIKLARININ ANTİOKSİDAN
ÖZELLİKLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI
Hüseyin Avni UYDU, Adem DEMİR, Mehtap ATAK, Arife Pınar EKİNCİ
Rize Üniversitesi, Kimya Bölümü, Rize
P. 153 / COMPARISON OF ANTIOXIDANT PROPERTIES OF BLACK,
GREEN TEA AND THEIR WASTES
Hüseyin Avni UYDU, Adem DEMİR, Mehtap ATAK, Arife Pınar EKİNCİ
Chemistry, Faculty of Arts and Sciences, Rize University, Rize
CONTENTS
Son zamanların önemli çalışma alanlarından biri de kanser, ateroskleroz, katarakt,
Parkinson hastalığı gibi birçok hastalığın oluşmasına ve yaşlanmaya neden olan serbest
radikallerin temizlenmesinde rol oynayan antioksidanlar üzerine olmuştur. Siyah ve
yeşil çayın antioksidan özelliğe sahip olduğunu gösteren birçok çalışma olmasına
rağmen, bunların atıklarıyla ilgili yeterli çalışma yapılmamıştır. Bu çalışmanın amacı,
siyah ve yeşil çay ile bunların farklı atıklarından elde edilen özütlerin fenolik içeriğini
belirlemek ve onların antioksidan kapasitelerini eritrosit ve fraksiyonlaştırılmamış
plazma üzerinde karşılaştırmaktır. Çalışmada kullanılan numuneler Rize’de bulunan
çay fabrikalarından sağlanmıştır. Çay ve atık ekstraktlarının toplam fenolik madde
içerikleri Folin-Ciocalteau reaktifi ile kateşin standartına eşdeğer olarak belirlendi.
DPPH radikal temizleme aktivitesi Cuendet metodu ile eşdeğer kateşin standartıyla
karşılaştırılmalı olarak tayin edildi. Ekstraktların anti-lipit oksidasyon aktivitesi
Stocks metodu ile anti-protein oksidasyon kapasitesi modifiye Levine metoduna göre
eşdeğer kateşin standartıyla karşılaştırılmalı olarak tayin edildi. Fraksiyonlaştırılmamış
plazmada ise konjugedien oluşumunu gösteren hesaplamalar Spranger protokolüne
göre saptandı. Özütlerin fenolik bileşimi en yüksek yeşil çayda gözlendi. Buna bağlı
olarak en yüksek radikal temizleme etkisi, anti-lipit oksidasyon kapasitesi, antiprotein
oksidasyon aktivitesi ve en uzun t-lag süresi yeşil çayda izlendi. Sonuç olarak
yeşil ve siyah çay ile onların atıklarının antioksidan kapasiteye sahip olduğu ve yeşil
çay ile onun yaprak atığının siyah çaydan daha yüksek antioksidan özellik gösterdiği
belirlenmiştir.
One of the important research fields in the recent years has been focused on the
antioxidants, which have a role in scavenging the free radicals that cause much disease
such as cancer, atherosclerosis, cataract, Parkinson’s disease and aging. Although
there are many researches show that black and green tea have antioxidant property,
there is no satisfying study showing the effect of their wastes on cellular systems. The
aim of this study is to determine phenolic contents and compare antioxidant capacity
of black, green tea and their different wastes’ extracts on erythrocyte and unfraction
plasma. Samples used in the present study were provided tea factories in Rize. Total
phenolic contents of the samples were evaluated with Folin- Ciocalteau reagent as
catechin equivalent, the standard antioxidant. DPPH radical scavenging activities
of the extracts were measured by the Cuendet method comparing with catechin
equivalent. Anti-lipid oxidation activities of the extracts were determined with the
Stocks method. Anti-protein oxidation capacities of the extracts were estimated by
modified Levine method by comparing with catechin equivalent. The measurements
concerning the conjugated-dien in plasma were obtained by the method of Spranger.
It was clearly observed that the phenolic content was the most abundant in the green
tea extract. Accordingly, the highest radical scavenging activity, anti-lipid oxidation
capacity, anti-protein oxidation potency and the longest t-lag time were determined in
the green tea extract. Consequently, green, black tea and their waste materials have
different antioxidant properties and it was shown that antioxidant capacity of green tea
and its leaf waste were higher than those of black tea.
Turk J Biochem, 2011; 36 (S2)
http://www.TurkJBiochem.com