23. Ulusal Biyokimya Kongresi Özel Sayısı - Türk Biyokimya Dergisi

XXIII. ULUSAL B‹YOK‹MYA KONGRES‹
29 Kasım - 2 Aralık 2011
Hilton Hotel - Adana
23. Ulusal Biyokimya Kongresi, Adana [23 rd National Biochemistry Congress, Adana / TURKEY]
İÇİNDEKİLER
DAVETLİ KONUŞMACI ÖZETLERİ
NEONATAL SEPSİS TANISINDA KULLANILAN BİYOBELİRTEÇLER
Erdinç DEVRİM
Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Ankara.
Sepsis klinik bir durum olup enfeksiyöz bir sürece sistemik inflamatuvar yanıt
olarak tanımlanabilir. Biyobelirteçler, kan veya diğer vücut sıvılarında bulunan ve
ölçümleri bir hastalığın tanı ve/veya tedavisi hakkında bilgilendirici olan molekül
veya proteinlerdir. Neonatal sepsis tanısında kullanılmak üzere biyokimyasal
belirteçlerin incelenmesi önemli bir araştırma sahası olarak göze çarpmaktadır.
Rutin mikrobiyolojik ve hematolojik tetkiklerin yenidoğan dönemine özgü çeşitli
sınırlamaları olması nedeniyle yeni biyokimyasal belirteçlerin geliştirilmesi
yenidoğan hekimlerine hasta olan ve olmayan bebekleri ayırt edebilmeleri için
önemli bir olanak sağlayacaktır. Bu amaçla kullanılabilen biyobelirteçler arasında
pro-inflamatuvar sitokinler, anti-inflamatuvar sitokinler, sitokin reseptörleri
ve antagonistleri, kemokinler, akut faz reaktanları ve lökosit yüzey antijenleri
sayılabilir. Bakteriyel enfeksiyon tarafından başlatılan olaylar zincirinde genellikle
önce makrofajlar aktive olur ve bunun sonucunda inflamatuvar sitokinler ve
büyüme faktörleri salınır. Bu nedenle sitokinlerin düzeylerindeki artış genellikle
diğer biyokimyasal ve hematolojik belirteçlerden daha önce gerçekleşir. Neonatal
sepsis tanısında kan, BOS, idrar kültürleri, ön-arka akciğer grafisi, tam kan sayımı,
akut faz reaktanları ve sitokinlerin düzeyleri genel olarak kullanılmaktadır. Sepsis
semptomları ortaya çıkmadan önceki günde IL-6 ve IL-1RA, semptomların
ortaya çıktığı gün CRP, prokalsitonin ve hematolojik belirteçler ve takip eden
günlerde tedaviye yanıtı değerlendirmek amacıyla CRP, hematolojik belirteçler
ve prokalsitonin en değerli belirteçler olarak görünmektedir. Biyobelirteçler şu
anda klinik değerlendirmeyi güçlendirme amacıyla ve antibiyotik tedavisinin
başlama ve bitme zamanlarını belirlemeye yönelik olarak kullanılmaktadır.
Özellikle vurgulanması gereken nokta şudur ki, halen neonatal sepsis tanısında
en değerli bulgu hastanın klinik durumudur. Biyobelirteç sonuçları sepsis tanısını
desteklemese de hastaya ait öykü ve fizik inceleme bulguları sepsis düşündürüyorsa,
sepsise yönelik antimikrobiyal tedavi zaman yitirmeden başlatılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Biyobelirteç C-reaktif protein, Neonatal sepsis, Prokalsitonin,
Sitokinler
BIOMARKERS FOR NEONATAL SEPSIS
Erdinç DEVRİM
Department of Medical Biochemistry, Faculty of Medicine, Ankara University,
Ankara.
Sepsis is a clinical condition defined as a systemic inflammatory response due
to an infectious process. Biomarkers are proteins or molecules found in the
blood and other body fluids, measurements of which help clinical diagnosis and/
or management of a disease. Since routine microbiological and hematological
tests have some limitations in neonates the development of new biochemical
markers will help the neonatal clinician to differentiate between infected and noninfected
infants. The biomarkers used for this aim are pro- and anti-inflammatory
cytokines, cytokine receptors and antagonists, chemokines, acute phase reactants,
and leukocyte surface antigens. In a bacterial infection macrophages are first
activated and inflammatory cytokines and growth factors are released. Therefore,
increase in cytokine levels is usually observed before that of the other markers.
In the diagnosis of neonatal sepsis, blood, CSF and urine cultures, chest film,
CBC, levels of acute phase reactants and cytokines are commonly examined. The
most useful biomarkers appear to be IL-6 and IL-1RA on the day before onset
of symptoms, CRP, procalcitonin and hematological markers on the beginning
day and CRP, hematological markers and procalcitonin to monitor response to
therapy on the following days. Biomarkers are used currently to improve clinical
evaluation and determine starting and stopping time of antibiotic usage. It should
be emphasized that clinical condition of the patient is still the most important
finding in diagnosis of neonatal sepsis. When the findings obtained by history
and/or physical examination of the neonate reveal sepsis conflicting with normal
biomarker levels, antimicrobial therapy should be started immediately.
CONTENTS
ABSTRACTS OF INVITED LECTURES
Turk J Biochem, 2011; 36 (S2)
http://www.TurkJBiochem.com