Download PDF: Beeldschermkinderen - Kijkwijzer

Angstreacties
Sommige volwassenen denken dat het verstandig is om de angst van
een kind te negeren. Ze houden zichzelf voor dat de angst tijdelijk is en
het kind er vanzelf wel overheen groeit. Te doen alsof angsten er niet zijn,
is volgens Sarafino (1986) hetzelfde als het negeren van een koorts van 38
graden. In beide gevallen heeft het kind een probleem dat weg kan gaan
als er niets aan wordt gedaan, maar dat ook kan verergeren. Het is niet
erg om zo nu en dan voorbij te gaan aan een angst – wanneer deze klein
is en goed in de gaten gehouden kan worden. Maar de normale kinderangsten,
zoals angst voor dieren en monsters, moeten serieus genomen
worden zodra ze opduiken.
Ouders wenden verschillende strategieën aan om hun kinderen gerust
te stellen als zij angstig worden van dingen die zij in de media tegenkomen.
In tabel 4.3 staan enkele geruststellingstrategieën, uitgesplitst naar
ouders van kinderen van vijf en zes jaar, en van elf tot twaalf jaar.
Tabel 4.3 Hoe stellen ouders hun kinderen gerust als ze bang worden van
iets op tv?
Als uw kind bang wordt van een tv-programma,
hoe vaak stelt u hem/haar dan gerust door… 5-6-jarigen 11-12-jarigen
% %
… uw kind op schoot te nemen 45 * 11 *
… uw kind zijn/haar pop, of lievelingsbeest te geven 15 6
… met uw kind over iets anders te gaan praten 17 7
… uit te leggen dat de dingen die uw kind zag maar
verzonnen zijn
38 55
… uit te leggen dat een programma goed zal aflopen 34 17
… uit te leggen dat bloed in films maar verf of ketchup is 40 33
* De percentages geven weer hoeveel ouders hun kinderen vaak op de desbetreffende wijze
geruststellen.
Zoals tabel 4.3 laat zien, gebruiken de ouders van jongere kinderen relatief
vaak fysieke strategieën om hun kind gerust te stellen, zoals een kind
op schoot nemen of een knuffelbeest geven. Fysieke strategieën zijn ook
het meest effectief voor kleuters, omdat het bij jonge kinderen vaak nog
weinig zin heeft om uit te leggen dat iets maar verzonnen is. 39 Ouders
van oudere kinderen gebruiken vaak cognitieve strategieën, bijvoorbeeld
door uit te leggen dat de dingen die kinderen zien maar verzonnen zijn.
Deze strategieën kunnen ertoe leiden dat kinderen tijdelijk gaan den-
111