Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

पंजाबी सुयाचा वाद पुढे िनमाण झाला व यातून पंजाब आण हिरयाणा हे दोन शासकय ूांत तयार
झाले, हे सगळयांना ठाऊक आहे. हा वाद यावेळ िशगेला पोचला होता यावेळह ौीगुजींनी
आपली राीय ऐयाची व सव भारतीय भाषा या राीय भाषा असयाची भुिमका कधी सोडली नाह.
भारतीय जनसंघाया या भागातील कायकयानाह न चणार ःप व िन: संदध भूिमका यांनी
अंगीकारली. यांनी असे मत य के ले क याची मातृभाषा पंजाबी आहे. यांनी ूामाणकपणे व
राजकारणाचा वचार बाजूला सान पंजाबी ह आपली मातृभाषा असयाचे नदवले पाहजे. पंजाबी
मातृभाषा असताना हंद ह मातृभाषा असयाची नद करयाचा सला जे देतात, ते मोठ चुक करत
आहेत. या मतूदशनामुळे अनेक आयसमाजी मंडळ ौीगुजींवर मोठ नाराज झाली. जनसंघाया
लोकांनाह अडचणीत सापडयासारखे वाटले. पण ौीगुजींनी दलेला सलाच राहताचा होता, हे
काळाने िसद के ले. पुढे पंजाबात अितरेक कारवायांना पाकःतानया साहायाने जोर संघाची
भूिमका अयंत संयमीत राहली. शीख हे हंदचू आहेत व हंदू हंदतू भांडणे लावून गृहयुद
पेटवयाचे रादोह कारःथान यशःवी होऊ ायचे नाह, या भुिमके वन संघ कायरत राहला. बदला
घेयाया वचाराला याने कधीच थारा दला नाह. याच धोरणाचा पंजाब शांत होयाया ीने मोठा
उपकारक पिरणाम घडला, यात शंका नाह.
दणेकडल भाषक ववादालाह राीय ऐयाया व सव भारतीय भाषांवषयीया समान
ूेमाया आधारेच बोथट कन सोडयाचा यशःवी ूय ौीगुजींनी के ला. ‘अूय सय’ सांगयाचे
ूसंग ौीगुजींवर या काळात अनेक आले. महारा - कनाटक् सीमाववाद तर फारच नाजुक. पण
ूयेक वेळ संपूण भारताची सांःकृ ितक एकामता, हंदू समाजात परःपर ूेमाची जोपासना आण
राीय अखंडता ह सूऽे न सोडता जे हतावह तेच ौीगुजींनी सांिगतले.
राहताया बारकसारक गोींतह ौीगुजी कती सावध होते, याची वाटेल तेवढ उदाहरणे
यांया अखंड ॅमणातील ठकठकाणया भाषणांतून दाखवता येतील. काह ठळक गोींचाच जर
संेपाने उलेख येथे के ला आहे. यांया या सावधपणाचा वचार मनात येतो, तेहा मला के रळातील
वाःतयात यांनी सहजपणे काढलेया उ-गारांचे ःमरण होते. ूसंग असा घडला क तैलःनानाया
उपचारासाठ ते १९५६ साली पटाबी येथे गेले होते. पहया दवशी तैलःनान आण नंतर एक तास
तैलमदन होऊन गरम पायाया आंघोळसाठ ौीगुजींना ःनानगृहाकडे नेयात आले. एवढयात
तेथील वैराज हणाले, “जरा जपून पाऊल टाका. वशेषत: ःनानगृहात काळजी या. अयथा पाऊल
घसरयाची भीती असते.”
ौीगुजी ःनानगृहाया दारापयत पोचले होते. मागे वळून पाहत वैराजांना ते अगद
उःफु तपणे हणाले, “तुमचा इशारा योयच आहे. पण गोळवलकराचा जम पाय घसन
पडयासाठ झालेलाच नाह. सावधपणे ूयेक पाऊल िनधारपूवक पुढे टाकयाचा याचा ःवभाव
लहापणापसूनच बनलेला आहे.” या उ-गारातून ौीगुजींया ःवभावैिशयांवर यांयाच मुखातून
उम ूकाश पडलेला आहे. सावधपण सव वषयी हा समथानी सांिगतलेला गुण अयंत वादळ
पिरःथतीतह यांया ूयेक शदांतून य झालेला दसतो.
भाषक ू काय कं वा रायपुनरचनेचा ू का, आंदोलने, हंसाचार आण लोकोभ यांचा
ःफोट झायानंतर सरकार मागया माय करते याचा ौीगुजींना खेद होई. भाषक आंीाची मागणी
भारत सरकारने ौीरामुलु यांया हौतायानंतर माय के ली हे उदाहरण होतेच. एकाच भाषेया
९८