Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

आौमातील िनवासाया काळात सगळया कसोटयांतून गुजी पुरेपूर उतरले. हा गुजींया
जीवनातील जेवढा आकःमक तेवढाच रहःयमय अयाय. संघकायाशी पुढे ौीगुजी एकप होऊन
गेयानंतर आपली गुसेवा, साधन आण आमानुभूती यासंबंधी कधी बोले नाहत. या गोीचे
अवडंबर यांनी कधी माजवले नाह. यगत जीवनाचा हा कपा चारचौघांसम यांनी कधी
उघडलाच नाह. ःवामी अिमताभ हेच या अयायाचे ूय साी.
ःवामी अिमताभ हे ौीगुजींचे गुबंधू. यांना एकदा हैसूर येथील रामकृ ंण आौमाता
ौीगुजींसंबंधी बोलयाची संधी िमळाली. आौम आण वामंदर यांना ौीगुजींनी भेट दली.
यािनिम ःवागताचा कायबम होता. या ूसंगी ःवामी अिमताभ हणाले, ''सारगाछया आौमात
राहन ू गुजींनी अयंत पिरौमपूवक व धैयपूवक साधना के ली होती. यािनिम यांचा जो काह
सहवास मला लाभला या आधारे मी हणून शकतो क राीय ःवयंसेवक संघाला गुजींया पाने
एक नरिच नेतृवपद लाभला आहे.'' ॄलीन ौीःवामीजी मयूदेशात नमदाकनार एक आौम
ःथापनू वनवासी बांधवांची सेवा करत असत. एक चांगली संघशाखा तेथे चालते. ौीगुजींशी यांचे
जहाळयाचे संबंध अखेरपयत टकू न राहले व उभयतांत पऽयवहार चालू असे. ःवामीजींना
गुजींनी िलहलेया पऽांची भाषा, यांतील सु आण भाव यांवर काह एक आगळच छाया जाणवते.
द. ३० सटबर १९६० रोजी ःवामी अिमताभ यांना िलहलेया पऽातील ा पं पहा : ''काल राऽी
बोलता बोलता सारगाछ येथील अमृतमय िनवासकाळातील ःमृती जाया झाया. मनाची कशी
अवःथा होऊन गेली काय सांगू ते असीम भाय मला आपयामुळेच लाभले हे ःमरते, आण
कृ ततेने अंत:करण भन येते. पण शुंक शदांनी य करयाचा हा वषय नसयाने काह िलहू
शकत नाह.'' या शदांमागे के वढे भावव असले पाहजे, याची के वळ कपनाच आपण करावी.
उपलध माहतीवन एवढे कळते क, सारगाछला पोचयानंतर गुसेवेत ौीगुजींनी
ःवत:ला झोकू न दले. जाःतीत जाःत वेळ ते ःवामीजींजवळ राहत व यांची सव ूकारे सेवा करत.
यात कपडे धुणे, आंघोळ घालणे, चहा कन देणे, अंथण घालणे, जेवणाची यवःथा ठेवणे वगैरे सव
कामांचा समावेश असे. ःवामीजी वयोवृद झालेले होते व या कतयद िशंयाया िनरलस सेवेवर ते
मोठे ूसन असत. सेवा करताकरताच आयामक वषयांवर बोलणे होई आण गुमुखातून ान
महण करयाची कं वा यांचे अनुभव ौवण करयाची संधी िमळे. गुदेवांना बरे नसयास राऽराऽ
यांया अंथणाशी बसून राहावे लागे व या ूय िशंयाशी ःवामींचा मोकळेपणाने संवाद चाले.
आौमात गुजींनी दाढ वाढवली होती व डोयावरल के सह कापले नहते. यांना दाढ आण जटा
शोभून दसत. एकदा ते ःवामीजींजवळ बसले असता यांया वाढलेया के सांवन ूेमाने हात
फरवीत ःवामीजी हणाले, ''हे के स तुला फार शोभून दसतात. ते कधीच कापू नकोस.'' आपया
गुया या इछेचे ौीगुजींनी जमभर पालन के ले. यांया दाढचे व के सांचे रहःय यांची
सारगाछया वाःतयात गवसते. असे पाच सहा महने िनघून गेले. या गुकृ पेया आनंदमय
णाची ौीगुजी वाट पाहत असत, तो ण माऽ यावयाचाच होता. ःवामीजींचे ःवाःय दवसदवस
बघडत होते.
याच सुमारास ःवामी अखंडानंदांनी ःवामी अिमताभ यांना पऽ िलहन ू नागपूरहन ू सारगाछला
बोलावून घेतले. ःवामी अिमताभ व ौीगुजी यांनी गुसेवेत एकऽ यतीत के लेले यानंतरचे काह
दवस हणजे उभयतांया जीवनातील संःमरणीय काळ. गुजींची तळमळ ःवामी अिमताभ यांना
२०