Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

ओढगःतीया नावाखाली काऽी बचा या गुदणेला !” तो ःवयंसेवक काय समजायचे ते समजला.
सवानाच आपआपया खचाकडे पाहयाची एक ी लाभली.
असेच कतीतर ूसंग, शाखा, ःवयंसेवकांचा यवहार, शाखेतील संःकारांचा िनयाया
जीवनातील अवंकार असे नाना वषय िनघत. कयेकदा वाटायचे क ताया अयतेखालील या
तासाभराया गपा, चहापाणी, खाणेपणे हणजे कायकयाना घडवयाचे के वढे पिरणामकारक
मायम ौीगुजींनी बनवले होते! ौीगुजीबल ताना वाटणारे ूेम, कौतुक आण अिभमान यांचे
जसे दशन या बैठकया ूसंगी घडायचे तसेच ौीगुजींया ताईवषयीया जहाळयाचे आण
असीम पूयभावाचे दशनह सहज होऊन जावयाचे. असे हे मातृछऽ देखील १२ ऑःट १९६२ रोजी
नाहसे झाले. ताई वयोवृद झाया होया, थकया होया, हे तर खरेच, पण तरह ते एक
जहायाचे छऽ होते. ताया दखयात ु ूवासाला जाताना ौीगुजी मुाम यांची परवानगी घेत.
ूकृ तीचे मान पाहत. ताना शेवटया दखयाया ु वेळ पाघाताचा झटका आला होता. ूकृ ती
तोळामासा होती. ौीगुजींना ूवासावर िनघायचे होते. यांनी ताना वचारले, “ूवासाला जाऊ
का” यांनी “नको” हणून सांिगतले. दस या ु दवशी माऽ कं िचत ्बरे वाटताच यांना जायास
परवानगी दली. ूवासात ौी. कृ ंणराव मोहरर पऽे िलहन ू ताया ूकृ तीबल कळवीत. ौीगुजींचे
ताना नेहमी आासन असे क, ‘मी नसता तू जाणार नाहस.’ ताची ूकृ ती अयवःथ झाली, तेहा
ौीगुजी नागपूरलाच थांबले. ते सकाळ सांयकाळ ताजवळ बसत, बोलत, धीर देत. ताई गेया
आण दररोज सायंकाळचे घराया ओसरवरल हे ‘संःकारपीठ’ बंद पडले. ौीगुजी मग कायायातच
थांबत. ितथेच भेटणारे येत. राऽीपयत बैठक चाले. ता गेया तेहा अथातच यांया मनावर मोठाच
आघात झाला. ौीगुजींचे ये गुबंधू ौीअिमताभ महाराज हे या ूसंगी नागपूरलाच होते. यांनी
सांिगतलेली हकगत ‘ौीगुजी समम दशन, खंड १’ मये आठवणींया सदरात ूिसद झाली आहे.
वाचकांया सोयीसाठ ती येथे उ-घृत करत आहे.
“मातु:ौी ताया देहावसानाने ौीगुजींया दयात ूखर वरची भावना उफाळून आली.
आण हमायाया पवऽ पिरसरात जाऊन एकांतवासात राहयाची यांना तीो इछा झाली.
ौीबाबांनी सांिगतलेया गोीचे ौी अिमताभ महाराजांना ःमरण झाले. ौीगुजींना परावृ
करयासाठ ते हणाले, “अाप संघाचे काम अपूण आहे. आपले हे काय करयासाठ कायायातील
आपया खोलीतच आपयाला गेले पाहजे. हमायाया पिरसरात जायापेा साधनेकिरता उविरत
आयुंयासाठ तेथे चला.” ौीमहाराजांया हणयाूमाणे ौीगुजी कायायात गेले.”
(या हकगतीतील ौी बाबा हणजे ौीगुजींचे स-गु ौीःवामी अखंडानंदजी, असे दसते
क यांनी ौी अिमताभ महाराजांना मृयूपूव काह काळ ौीगुजींया भवंयाकालीन जीवनासंबधी
सावधिगरची सूचना देऊन ठेवली होती. बाबा अिमताभ महाराजांना हणाले होते, “हा डॉ. हेडगेवार
यांचे बरोबर काय करल असे वाटते. वशुद भावनेन समाजसेवेया कायात, जनताजनादनाया
सेवाकायात अखंड कायरत असे कायमय जीवन हा यतीत करल, एखादे वेळ हमायात जायाची
इछा अितशय ूबळ होईल, यावेळ तुझे ल असू दे, बिकाौम वगैरे ठकाणी जाऊन देवातामा
हमायाचे दशन करयास ूयवाय नाह. परंतू या ेऽात एकांतवासात जाऊन राहयापासून याला
परावृ करावे लागेल व हे काम तुलाच करावे लागेल.” हा इशाराच अिमताभ महाराजांना यावेळ
ःमरला व आपली कामिगर महाराजांनी चोखपणे पार पाडली.)
११७