Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

करयासारया असयास या तपरतेने दरू करणे, िनरोप पोचवणे अशी कामे ते सहजःवभाव
हणून करत.
समाजाची भ, समाजपुषाची सेवा यांसारया शदांत के वढा वलण आशय ौीगुजींनी
भरला होता, हे यावन यानात येईल. उपकारकयाचा अवभाव यांनी कधी आणला नाह.
गोरगरब, दु:खी, पीडत यांया पाने भगवंत आपयाला सेवेची संधी देतो आहे; ती संधी
िमळायाबल आपण परमेराचे ऋणी राहले पाहजे, हाच यांचा रामकृ ंण परमहंसांनी
िशकवलेला भाव. ौीगुजींचे वचार आण यांचा यवहार पाहला क ःवामी ववेकानंदांचे संघटत,
धमजागृत, आधुिनक भैितक ानवान पचवून अयामाया पायावर खंबीरपणे उया असलेया
समथ भारताचे ःवन साकार करयासाठच ौीगुजीची िनयितने योजना के ली होती क काय असे
वाटू लागते. तोच यवहािरक वेदांत, तीच जवंत देवांची सेवा, धमान झोपड-झोपडपयत नेयाचा
तोच खटाटोप आण भारताया िनयत जीवन-कतयाचा तोच बोध. िनवकपाकडू न सगुणाकडे
वळलेला तसाच जीवनूवाह. तीच योगाढ अवःथा आण तशीच बुदची धारणाश. तेच वैराय,
तोच वलंत ःवािभमान आण ‘श’ संकपनेवर तोच भर .तोच साधेपणा आण तीच तेजःवता व
ूसनता .तोच उाम आमवास आण अमृतपुऽांना तेच धीरंगभीर आवाहन !फरक एवढाच क,
संयाशाची भगवी वे अंगावर नहती तर संपूण समाजाला हंदू अःमतेया एका सूऽात गुंफु न
संघटत ःवपात उभा करयाची आकांा बाळगणारा होता .सवःपश होता .उकट भ असेल,
भगवंताया ूेमासाठ वाटेल ती संकटे सोसयाची ूहादासारखी िसदता असेल, पिरपूण समपण
आण शरणागती असेल तर देव ूसन झालाच पाहजे, ह यांची अनुभूितजय ौदा .भ हणजे
सुळावरची पोळ, कं टाळला, थकला, उतावीळ झाला, डगमगला, याने भगवत ्-ूाीची आशा सोडावी .
‘उत, जामत, ूाय वरानबोधत’ हा मानवी जीवनातील पुषाथ .या पुषाथाने ूेिरत
ौीगुजींचे जीवन होते .हा भभाव आण पुषाथ कायकयाया जीवनात आला, तर समप
भगवंत ूसन झालाच पाहजे, ह यांची िनःसंदध वाह.
हणून पिरःथतीचे रडगाणे यांना िनरथक वाटे. काम होत नाह हणून समप
भगवंताला दषणे ू देणे हे ते महापाप समजत. समाजच वाईट आहे असे कु णी हटले तर ते हणत,
“बाबा रे, या समाजासाठ काम तुया हातून होणे नाह .जरा अंतमुख हो व ःवत:कडे बघ.” अशीच
तबार करणा या एका ःवयंसेवकाला यांनी येशू भःताला बू सावर बू र ूकारे मारयात आले, या
ूसंगाचे उदाहरण देऊन पऽात िलहले, “तो बू स ःवत:या खांावर घेऊन येशूला वधःथळ जावे
लागले .वाटेत अनेकांनी याला दगड मारले .याचा अपमान के ला .तेहा तो परमेर - चरणी ूाथना
करताना इतके च हणाला क, ‘भगवंता, यांना मा कर .आपण काय करत आहोत हे यांना कळत
नाह.’ हच वृी ठेवून आपया भोवतीया टकाकारांकडे पाहावे व आपण यांयासंबंधीचा ःनेह
आण आपुलक कधी कमी होऊ देऊ नये.” आणखी एका पऽात ौीगुजींनी िलहले आहे, “अनेक
लोकांशी भेटत असताना ूय परमौेवराची लाज, शरम काढणे कती उिचत आहे, याचा वचार
करावा .अशी मनाची ःथती बर नाह .ती सोडन ू ौी परमेरावर - याया िचरंतन चांगुलपणावर ,
पुण ौदा व समाजासंबंधी खर आपलेपणाची भावना िनय दयात बाळगली तर िनदष काम करता
येईल.”
१८५