Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

कोणाला सापडेना. ौीगुरुजींया ूकृ तीचे वृ सवदरू पसरयाने िभनिभन ेऽांतील अमगय
मंडळ येऊन भेटन ू जात. यांत संघ कायकयाया यितिर अय नामवंत मंडळह बरच असत.
ौीगुरुजींसंबंधीया ौदेचा आण स-भावनेचा ूवाह सु होता, तो जणू ूकट होत होता. कोणी
जवळ गेले क एखादे दसरे ु वाय ौीगुरुजी बोलायचे. चौकशी करायचे. ौीगुरुजींना बरे वाटावे हणून
या काळात देशभरात भगवंताला कती ूकारे आळवले गेले असेल, कती लोकांनी जपजाय, ोते के ली
असतील, याचा हशेब लावणेच अशय! ौीगुरुजी माऽ ठकठकाणया संघ िशा वगाची माहती
ःमरणपूवक घेत.
द. ३१ मे पासून ास अिधकच जड झाला. मोठे सूचक उ-गार मुखातून िनघू लागले. रा
सेवका सिमतीया संचािलका वं. मावशी के ळकरांना द. ३ जूनला ते हणाले, “माझी पूण तयार
झाली आहे.” द. ४ जूनला राऽी ौी बाबूराव चौथाईवायांनी तेल लावयाकरता तेलाची बाटली उपड
के ली. हातावर तेल घेतले. बाटलीत तेल उरले नहते. यांना हणाले, “ते संपले ठक, असत.
बहतेक ु वेळ उरिभमुख खुचवर अधमीिलत नेऽांनी ते बसलेले असत. एखाा ‘िनजधामा’ चे वेध
लागलेया योयासारखे. द. ४ ला अंथरुणावर न झोपता खुचवरच बसून होते. शरराची खोळ टाकू न
देयास दवस यांया ीने जणू ठरलाच होता. ती खोळ िनरुपयोगी झाली होती!
ये शुद पंचमी. द. ५ जून १९७३, सकाळ ःनान झाले. आसनावर बसून संया झाली.
वास घेणे अवघड झायामुळे डॉ. आबा थे ऑसजन देऊ लागले. तेहा हणाले, “अरे आबा, आज
घंट वाजते आहे.” सकाळया वेळ हातापायाची नखे यांनी काढली. खुचवर बसले तेहा कमंडलू
उजवीकडे ठेवला. जणू ूवासाला िनघताना तो उजया हाताशी असावा हणून. एरवी कमडलू डावीकडे
ठेवलेला असे. शरर अःवःथ होते. खूप वेदना होत असायात. लघुशंके ला डॉ. थे यांया आधाराने
गेले. ःवछ हातपाय धुतले. खूप वेळा चुळा भरया. भगवंताकडे जाताना शरर ःवछ व पवऽ हवे
ना! डॉटरांनी ूकृ ती हाताबाहेर जात असयाचे दपार ु सांिगतले. ौी. बाळासाहेब देवरस यांना संदेश
गेला. सायंकाळ खुचवरुन उठू न देता बसूनच ूाथना हणयासाठ सांगयात आले. नंतर ७-३०
वाजता चहा आला. तो यांनी नाकारला. राऽी आठ वाजता लघुशंके साठ ौी. बाबूराव चौथाईवाले
यांया आधाराने ःनानगृहात गेले. हातपाय धुवून चुळा भरयाचा सपाटा मांडला. ११ वेळा चुळ भरुन
झायावर बाबूरावांनी तांया दरू के ला व यांना उठवले. पण बाहेर पडयासाठ वळताच ौीगुरुजींनी
मान बाबूरावांया खांावर टाकली. एका हाताने ौीगुरुजींना धरुन यांनी दार उघडले. ौीगुरुजींचे
पाऊल पुढे पडेना. ौीगुरुजींया सेवेत असलेले वंणुपंत मुठाळ धावून आले, दोघांनी उचलूनच यांना
बाहेर आणले व खुचवर बसवले. डोळे बंद, हालचाल बंद, के वळ मंद ास चालू.
डॉ. थे धावले. डॉटर मंडळना फोन गेले, डॉटर आले. यांनी ‘कशाचाच काह उपयोग
नाह, यांना शांतपणे जाऊ ा’ असा अिभूाय दला. हळूहळू ास आणखीच मंद झाला मुिा ूसन
दसू लागली. राऽी ९ वाजून ५ िमिनटांनी एक जोराचा अंितम ास बाहेर पडला. ौीगुरुजींचा आमा
देहाया बंदवासातून मु झाला! सभोवार कायकत होते. यांना दु:खावेग अनावर होऊन गेला.
यांनी ौीगुरुजींचे पािथव शरर खाली आणले. कायालयाया एका मोठया कात नीट ठेवले.
ौीगुरुजी गेले, ह वाता नागपुरात वा यासारखी पसरली. रेडओनेह वृ दयाने देशभर
सगळयांना कळली. राऽी ९ या सुमारास खूप गद झाली. अंयदशनासाठ रांगा लागया. अंययाऽा
दस या ु दवशी सांयकाळ िनघायची होती. तेह वृ रेडओवरुन सवऽ कळले होते. परगावाहन ू
१६९