Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

ःवत:या िनधारशवर वसंबून सोडला. यांचे िनंकष ःप आण इितहासावर व अनुभवावर
आधारलेले होते. यापैक पहला िनंकष असा क, भारताया पारतंयासाठ इतरांना दषण ू देत न
बसता आपयाच अवगुणांमुळे आपला घात झाला, हे माय के ले पाहजे. राीय चिरयाचा अभाव दरू
कन उकट देशभचा संःकार समाजावर घडवणे ह मूलभूत राीय आवँयकता आहे. यांचा
दसरा ु िनंकष होता : इंमजी सेचा के वळ वरोध हणजे देशभ नहे. या रााया ःवपाची
भावामक (पॉझटह) कपना लोकांया मनावर ठासवली पाहजे. इंमज गेयानंतर देशात
बेिशःत, ःवाथीपणा व शुि कलह िनमाण होयाचा संभव अशा भावामक आदशवादाने उरावयाचा
नाह आण ितसरा महवाचा वचार अितशय छातीठोकपणे यांनी दला तो हा क, हंदू संःकृ ती हाच
याचा आमा आहे असे आपले इितहासिसद हंदू रा आहे. या राात हंदू समाजाला िनभयपणे,
गौरवाने आण याया सांःकृ ितक आदशाना अनुसन राहता आले पाहजे. हंदू समाजाकडे कोणी
वाकडा डोळा क शकणार नाह, एवढे आपण समथ झाले पाहजे. हे सामय राभने रसरसलेया
येयवाद संघटनेतूनच ूा होईल. अशी संघटना उभारयासाठ िनवळ यायानबाजीचा कं वा
सभांचा आण ठरावांचा उपयोग नाह, हे तर अनुभवास आलेच होते. हणून दैनंदन संःकार करणार
शाखामक कायपदती यांनी संघात ूचिलत के ली. ह पदती हणजे डॉटर हेडगेवारांया ूितभेने
देशाला दलेली अमोल देणगीच होय. शाखामक कायवना संघ उभा होणे अशय ठरले असते. एखदा
खूप वचारमंथनानंतर 'संघकाय हेच जीवनकाय' असा िनणय होताच डॉटरांनी यावर ल क ित
के ले. जीवनाचा ण-न ्-ण व शचा कण-न ्-कण यासाठ वेचला.
थोडयात, संघाया जमाची व वाढची ह पाभूमी आहे. यात ूेरणा देणारे व संघटनामक
कायात जवंत आदश हणून ीपुढे असलेले यमव डॉटरांचेच होत. ौीगुजी सारगाछवन
नागपला आले, यानंतर कोणा एका यने यांना यांया जीवनकायाचा सााकार घडवला
असेल, तर ती य हणजे डॉटरच. डॉटरांया िनमण आण येयसमपत जीवनाशी तारा जुळत
गेया आण अखेर दोह जीवने एकप होऊन गेली. कोणीह ःतिमत होऊन जावे असा हा
दरपिरणामामी ू चमकार उयापु या तीन वषाया अवधीत घडन ू गेला. गुजी परत आले डॉटरांना
अयानंद झाला. गुजींनी सारगाछला जे काह आमक बल सततया यानधारणाद साधनेने व
स-गुं या दाूसादाने िमळवले, याचे महव डॉटरांया ीनेह उपेणीय नहते. यांची
इछा एकच होती क गुजींची सार गुणसंपदा, यांचे सारे तपोबल, योचे सारे भौितक आण
आयामक ान यांची जोड संघाया कामाला आण पयायाने रााया सेवेला िमळावी. संघाचे काय
हे एकमेव जीवनकाय हणून ौीगुजींनी अंगीकारावे. गुजी नागपूरला आयानंतर यांया आण
डॉटरांया भेटगाठ सु झाया. आयामक जीवनाचा अनुभव घेतलेया ानी माणसाने के वळ
यगत सुखानुभूतीत डंबून ु न जाता समाज व रा यांया उथानाथ सगळे सामय पणाला लावावे,
ह भूिमका डॉटरांनी परत एकदा ौीगुजींपुढे मांडली व आता गुजींया अंत:करणाला ती अिधक
िभडली. डॉटरांचे ःवत:चे जीवन ते पाहातच होते. संकु िचत 'मी' चा लोप होऊन समप बनलेले ते
एक वरागी आण कमयोगी जीवन होते. डॉटरांना ःवत:साठ काह नको होते. तरह काह दवस
गुजींचा ःवछंदपणा कायम राहला. कधी रामकृ ंण आौमता जात, कधी बासरवादनात रंगत,
कधी िमऽांया मैफलीत वेळ घालवीत. कधी पुःतकांया ढगा यात हरपून जात, तर कधी एकांतात
यान लावून बसत. याह पिरःथतीत संघाशी यांची जवळक वाढतच होती. याच काळात ःवामी
भाःकरेरानंदांया इछेनुसार यांनी ःवामी ववेकानंदांया िशकागो येथील सवधमपिरषदेतील
२७