Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

दसले. कारण नदला पूर लोटलेला होता. पूल तुटला होता. रेवेचे ळ खाली लबकळत होते.
पुलाखाली पुराचे पाणी खळाळत वाहत होते. पुलाजवळ येताच ौीगुजींसोबत असलेया
कायकयापुढे ूिचह उभे झाले. पुल ओलांडयाचा धोका पक नये, असा सूर य झाला. पण
णाचाह वचार न करता ौीगुजींनी ळावर पाय ठेवला व सरसर चालत यांनी पूल पाहता पाहता
पार के ला. नाईलाजाने इतर कायकयानाह जवाचा धडा कन हे दय पार पाडावे लागले.
ौीगुजींना यास होता पुढे जाणयाचा. अडचणी जणू यांया खजगणतीतच नहया. या ूवासीची
आठवण आली क अापह अंग शहराते, असे ौीगुजींचे ःवीय सहायक डॉ. आबाजी थे एकदा
हणाले.
या ूवासानंतर ौीगुजी काँमीरातह जाऊन आले व मोठया आःथेने यांनी ौी. शंकराचाय
यांनी ःथापलेया मंदरात जाऊन दशन घेतले. परत आयावर पंतूधान पं. नेहं ची भेट घेऊन
काँमर भेटचा वृांत कथन के ला. सरदार पटेलांनाह ते भेटले.
ःवयंसेवकांचे बिलदान हणजे समाजासाठ पार पाडलेले आवँयक कतय एवढच
ौीगुजींची वनॆ भूिमका राहली. संघाया ूेरणेने पंजाब िरलीफ किमट ःथापन झाली व ितने हंदू
वःथापतांची सव ूकारे िचंता वाहली, एवढेच मोघमपणे हणता येते. हे सगळे भीषण पव
आटोपयानंतर एकदा दलीत पऽकारांनी खोदनू खोदनू वचारले असता ौीगुजींनी उर दले ते
फार बोलके वाटते. ''संघाने काय के ले याची जाहरात आहाला करावयाची नाह. कारण आपया
मातृभूमीची आण आपया बांधवांची जी सेवा के ली ितची जाहरात ती काय करावयाची पण जर या
सगळया घटना लोकांना सांिगतया तर सगळयांया रोमरोमांतून संघाया जयजयकारावना अय
वनी ऐकू यावयाचा नाह.'' हे ौीगुजींचे शद !
या कालखंडासंबंधी ौीगुजींनी १९६० साली इंदरू येथे झालेया संघ कायकयाया अखल
भारतीय िशबरात ओझरता उलेख के लेला आढळतो. संघाचे िनय काय कती महवाचे आहे व
तातपुरया समःया कं वा संघष यामुळे मनात चलबचल होणे कसे अिन आहे, या संदभात ौीगुजी
बोलत असता हा उलेख आलेला आहे. यातील काह भाग उ-घृत के यास ौीगुजींया वचारांची
दशा ःप होईल. ९ माच १९६० या या भाषणात ौीगुजी हणाले, देशात वेळोवेळ िनमाण होणा या
पिरःथतीमुळे मनात चलबचल होत असते. १९४२ मये अशी चलबचल झाली होती. १९४२ मये
अनेकांया मनात तीो आंदोलने होते. यावेळह संघाचे िनयकाय सुच होते. ूयपणे संघाने
काहह करावयाचे नाह, असा संकप के ला होता. परंतु संघाया ःवयंसेवकांचय मनात चलबचल
सुच होती. संघ अकमय लोकांची संःथा आहे, याया बोलयात काहह अथ नाह, असे के वळ
बाहेरचे लोक हणत होते असे नहे तर आपयाह अनेक ःवयंसेवकांनी हटले होते. ते खूप नाराज
झाले होते.
''यानंतर संपूण देशात पुहा एकदा अःथर पिरःथतीचा लोकांना अनुभव येऊ लागला.
मुसलमानांनी मारामा या आण दंगेधोपे सु कन दले होते. फाळणीया पूवरंगाची कृ ंणछाया पस
लागली होती. या पिरःथतीचा खंबीरपणे सामना करयाचा वचार आपया लोकांया मनात आला व
पुहा ते कायवःतारास लागून गेले होते. परंतु खुप उशीर होऊन गेला होता. जेहा नाकातडात पाणी
जाऊ लागते तेहा पोहणे िशकयाचा वचार मनात येऊन काय लाभ आपया समाजाला काय झाले
आहे हे कळत नाह. तहान लागयावरच वहर खणावयाची ह वाईट सवय कशी काय जडली कळत
४९