Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

पाकःतानची युदमता (वॉर पोटेशयल) न करयाचे के वळ होते आण पाकःतानी भूमीची
अिभलाषा भारताला नाह, असे जे दलीतून सांगयात आले, यावर ौीगुजींनी के लेली टका
अयंत वदारक होती. यांनी हटले, “के वळ युदमता न करयाचे हे धोरण ठरवताना
मनुंयःवभावाचा एक मूलभूत पैलू आड करयात आला आहे. एखादा मनुंय हंसक वा आबमक
बनतो तो यायापाशी शाे असतात हणून नहे, तर याया मनातील दु ूवृी याला या
दशेने ूवृ करत असते. हणून ती दु ूवृी कायम असेपयत तो मनुंय पुन: पुहा शे जमवील
आण इतरांया हतावर िनखारे ठेवयास ूवृ होईल, हे उघड आहे. जगातील सा या आबमक राांचा
इितहास चाळून पाहला तर हच गो ूययास येईल आता ह दु ूवृी कशी न करावयाची दु
ूवृी ह हातात पकडन ू न करता येईल अशी वःतू नाह. दु ूवृींचा अवंकार शेवट माणसाया
वा मनुंयसमुहाया मायमातूनच होत असतो. यामुळे आपणास जर दु ूवृीचे उमुलन
करावयाचे असेल, तर या ूवृीया आधाराचा - हणजे दु ूवृीया माणसांचा - नाश करणे
अपिरहाय आहे.” िशवाय “पाकःतानचे लढाऊ बळ इंलंड - अमेिरके वर अवलंबून आहे आण या
देशांचे ‘वॉर पोटेशयल’ न करणे भारताया शबाहेरचे आहे,” याकडेह ौीगुजींनी ल वेधले.
परकय भूमीची अिभलाषा भारताला नाह, या ूकारया भाषेचा वापर पाकःतानया
संदभात, ौीगुजींनी िनषद ठरवला. यांनी ःपपणे असे सांिगतले क, “पाकःतानची हटली
जाणार भूमी हा अठरा वषापूवपयत भारताचाच अिभन भाग होता. काँमीरया एक तृतीयांश
भागावर पाकःतानने अयायाने कजा के ला होता व याचे आबमण न करणे हणजे आपलीच
भूमी िमळवणे होय. संपूण पाकःतान आपण मु क तेहाच आपला ःवातंयसंमाम यशःवीरया
पूण झाला असे हणता येईल. या संबंधात जागितक लोकमताचा अवाःतव बाऊ करयात अथ नाह.”
“कमानपी भारतीय सेना जेथवर पाकःतानात िशरया आहेत, तेथेच युदवराम रेषा पक
करावी आण यूनोने काँमीरला १९४८ साली लावला तोच याय येथेह लागू करावा,” असेह ूितपादन
ौीगुजींनी आमहपूवक के ले. यापैक कोणताच सला भारत सरकारने मानला नाह. आण परकय
दडपण शाीजींया ीने दिनवार ु ठरले. शाीजींनी वाटाघाटला ताँकं दला जायाचे कारण नाह,
असेच ौीगुजींचे मत होते. पण शाीजी गेले, रिशयन दडपणाखाली वाटाघाट झाया व तथाकिथत
‘आझाद काँमीर’ मधून भारतीय सेना मागे घेयाया ूावर घट राहयातह ते सफल होऊ शकले
नाहत. वजयी जवानांचा एक ूकारे अवसानघातच झाला. ताँकं दवन शाीजी सुखप परतले
असते तर इितहासाला कदािचत नवी कलाटणी िमळाली असती. पण शाीजींना ताँकं दमयेच
रहःयमय मृयू झाला व ःवतंऽ बायाचा आण अःसल ःवदेशी अंत:करणाचा नेता भारताने
गमावला! रणांगणावर वजय िमळूनह वाटाघाटया मेजावर या वजयाची माती कशी झाली, या
इितहासाची सगळच उजळणी या ठकाणी करयाचे ूयोजन नाह. ताँकं दया पयवसानाने
ौीगुजींना अतोनात दु:ख झाले.
पाकःतानी आबमणाया काळात संपूण देश एका महाकाय सामूहक यवाया पाने,
एका वराट रापुषाया ःवपात, उभा राहला हे ँय िन: संशय आनंददायक होते, आपया सु
राीय मतेचा आासक ूयय आणून देणारे होते, पण गुजींया अंत:करणात पाल चुकचुकत
होती. यांनी पृछा के ली, “हे िचऽ यापुढे असेच िचरकाल टकू न राहल, आपया समाजजीवनाला
पोखन काढणा या सव फु टर ूवृी आण दगुण ु आता इितहासजमा झाले आहेत. असे आपणास
१२५