Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

ौीगुरुजीनीच के ला. ूसंग घडला तो काशीला. ितथे डॉ. पी. के . बॅनज यांयाकडन ू ौीगुजींनी दात
काढवून घेतले. यानंतर डॉ. बॅनज यांनी ौीगुजींना काह दवस संपूण वौांती घेयास सांिगतले.
सोबतया कायकयानाह समजावले क, यांना वौांती िमळेल याकडे ल ा.
कायकयाची मनापासून इछा क, ौीगुजींची ूकृ ती राहावी. या इछेपोटच यांनी
दस या ु दवसापासून ौीगुजींया बैठक, भेटगाठ, बोलणे इयाद सव गोी बंद के या. यांना
संपूण वौांती लाभेल अशी चोख यवःथा के ली. पण घडले ते वपरतच. दवसभराया वौांतीने
ौीगुजींना राऽी ःवःथ वाटणे तर दरच ू राहले, जोराचा खोकला सु झाला. तड व डोळे खोकू न
खोकू न लाल झाले. पहाटेया वेळ तर हा ऽास खूपच वाढला. सभोवारचे कायकत काळजीत पडले.
खोकयाचा हा उपिव थांबवयासाठ काय करावे हे यांना कळेना. होणारे कह पहावतना.
यांची ती अवःथा असहायपणे अवलोकन करणा या कायकयाना ौीगुजी हणाले “तुहा
सव लोकांची जी इछा आहे, ितचेच पालन मी करतो आहे ना!” ःवयंसेवकांना काह कळेना .ते अगद
रडवेले झाले .तेहा ौीगुजीच हणाले, “तुहाला ठाऊक नाह, पण शरर तर के हाच संपलेलं आहे .
या ःथूल देहात रोगावना अय काहह नाह .संघकाय वाढवयाची ितो इछा आण कायाचा
संकप, राऽदवस ःवयंसेवकांशी आण कायकयाशी कायाबल बोलणे तसेच कायबमांत सहभागी
होणे हेच माझे जीवन आहे .जीवनच कायबममय होऊन गेले आहे .अशा ूकारया दनचयनेच माझे
हे पािथव शरर एकऽ बांधून ठेवले आहे .ते तसे ःवःथ आहे आण सव कायबम पार पाडयाएवढे
समह आहे .पण आता जेहा तुह - मायावरल तुमया ूेमाखातर का होईना -सव कायबम बंद
के ले, कायकयाना भेटणे व यांयाशी बोलणे थांबवले, तर शरर आपया ःवाभावक रोगजजर
अवःथेकडे येत आहे .जर माझे ःवाःय तुहाला हवे असेल, तर माझी ःवाभावक दनचया पुन
सु होईल, अशी यवःथा करा.”
सारे जण ऐकत होते. ौीगुजींनी के लेले रहःयोाटन, सगळयांया अंत:करणांना ःपशून
गेले होते. ौीगुजींना आराम वाटयासाठ काय करावयास हवे हे कळले होते. लगेचच संगळे िनबध
दरू करयात आले. ःवयंसेवक आण कायकत पूवूमाणे भेटंसाठ येऊ लागले. बैठक रंगू लागया.
ौीगुजी ःवत: हसू लागले व इतरांना हसवू लागले. खोकला कु ठे पळाला ते कळलेच नाह.!
कशी ती कोणास ठाऊक, पण ःवयंसेवक, कायकत आण ूचारक मंडळ यांची मानिसकता
ौीगुजींना नेमक कळत असे व तदनुसारच बैठकतील ूोरांना दशा ते मोठया कौशयाने देत
असत. एकदा उर ूदेशात जौनपूर येथे ूचारकांची एक बैठक चालू होती. या बैठकत ूयेक
ूचारकाला ौीगुजींनी एक ू वचारयाचा सपाटा लावला होता. ू होता : “तुझा ववाह झालेला
आहे काय” सगळे जण बचुकळयात पडले क, असा ू ौीगुजी का वचारताहेत िशवाय, जर उर
ववाह झाला आहे असे आले तर आणखी ू वचारले जात, मुलंबाळे आहे काय पी कु ठं असते
वगैरे.
उरे ऐकत असता यानात आले क, बहतांश ु ूचारक ववाहत आहेत. मुलंबाळं माऽ
नहती. पण पी घरच अथवा माहेर होती. बालववाहाया ूथेमुळे अशी पिरःथती उ-भवली होती
हे उघडच होते. पण या ूोरांतून जी वःतुःथती ूथमच ूकाशात आली, ितचा बैठकतील
वातावरणावर वलण पिरणाम झाला. संभव असा आहे क, आह ववाह न करता संघकायाला
वाहन ू घेतले, आह फार मोठा याग करत आहोत, असा भाव काह अववाहत ूचारकांया
१८९