Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

नाह. यावेळ लोक हणावयाला लागले क, संघटना असावयाला हवी होती. याचा पिरणाम असा
झाला क, पंजाबातील संघशाखांत पूर लोटला. मला आठवते क, मी यावेळ असे हणालो होतो क,
माणसाला पंडरोग ु झाला हणजे तो फु गतो. परंतु याया ःथूल शरराचा बोजा हे मृयुचे पूविचह
असते. याया मुखावरल गौरवण हा ववण असतो. अशा पु दसणा या शरराकडन ु महकाय होत
नाह. यावेळ ते तसे झालेह नाह. काह अपसे काय झाले आण संकटाचा यथाश ूितकारह
करयात आला. या संकटाया कृ ंण ःवपाचा अनुभव आयावर ःवयंसेवक आण कायकत यांया
अंत:करणात एक चलबचल िनमाण झाली.''
१९४७ साली झालेया फाळणीया संदभात अनेकांनी अनेक ूकारचे ू नंतरया काळात
उपःथत के ले. मातृभूमीची अखंडता जर संघाला ूाणाहन ू ूय होती तर सवःव ओतून देशभर या
फाळणीवद चळवळचा उठाव संघाने का के ला नाह, अशी पृछा करयात आली. या ूाचे
अूयपणे उर ौीगुजींया इंदरया ू वरल भाषणात आहेच. अिधक ःपपणे सांगावयाचे तर असे
हणाले लागेल क, फाळणी टाळयाचा शय तेवढा ूय संघाने अवँय के ला. काँमेसनेते व गांधीजी
यांनी फाळणी माय कन देशाया वतीने ॄटश सरकार व मुःलम लीग यांयाबरोबर करार के ला
नसता, तर समाजाला बरोबर घेऊन संघ यशःवीपणे झुंजू शकला असता. पण फाळणी सरकार
पातळवर ःवीकारली गेली. ॄटशांची हमी फाळणीला होती. पाकःतानी लंकर हंदंवर ू तुटन ू पडले
असते. भारत सरकारनेह पाशवी बळ वापन चळवळ दडपलीच असती, फाळणीवरोधी लढा हणजे
देशात यादवी युद व राीय शचे खचीकरण आण परयांना नया आबमक साहसासाठ
िनमंऽण असे िचऽ दसू लागले तेहा हंदची ू हानी शय तेवढ टाळयापलीकडे करयासारखे काह
राहलेच नहते. फाळणीया वेदनेपेा राजकय ःवातंय िमळायाचा आनंद काँमेसला अिधक झाला,
हे तर पंधरा ऑगःटया धडाके बाज सोहळयाने दाखवूनच दले. या िशखरनीतीला िनयंऽत क
शकणार ूखर मातृभ लोकश पिरपव झालीच नहती. हच सरसंघचालक ौीगुजींची मोठ
यथा होती. अशी लोकश संघाया िनय कायातूनच आण येयवादातूनच आज ना उा साकार
करयाची तळमळ यांना लागून राहली होती. फाळणीसंबंधी बोलतांना यांचे हे भाव वारंवार य
होत. फाळणी ह वःतुःथती बनली, पण ौीगुजींनी ती 'अंतीम' कधीच मानली नाह. अखंड
मातृभूमी हेच यांचे सदैव उपाःय दैवत होते, मातृभूमीची भंगलेली मूत पुहा अखंड करयाचे ःवन
ूयेक देशभाने दयात वागवले पाहजे, अशी यांची धारणा होती.
राीय ःवयंसेवक संघाची श १९४७ पयत बरच वाढलेली असतानाह संघाने फाळणीला
ूितकार का के ला नाह, के वळ पळणा या हंदंूचे रण व वःथापतांची सेवा यावरच संघाने समाधान
का मानले, असा ू एकदा संघाचे दणांचल ूचारक ौी. यादवराव जोशी यांना वचारयात आला.
या ूांया उरात ौी. यादवरावांनी माय के ले क ौीगुजींया मनात नेमके काय होते हे यांनाच
ठाऊक. पण तकालीन ये कायकत (मा. बाळासाहेब देवरस, भाऊराव देवरस, माधवराव मुळे,
वसंतराव ओक, इयाद) आण ौीगुजी यांयात फाळणीला ूितकार करयाया वषयावर काहह
चचा झाली नाह एवढे खरे. पण यावेळया पिरःथतीचे जे िनिरण आण आकलन ौीगुजींनी
आण ूमुख कायकयानी के ले असेल, यावन ूितकाररचे रणिशंग न फुं कता हंदू समाज व हंदू
रा यांया भयासाठ जे काय करता येईल तेवढे करत राहणे हा एकच पयाय संघापुढे मोकळा होता,
असे वाटते. यावेळया पिरःथतीचे पुढल पैलू ौी. यादवरावांनी पुढे मांडले.
५०