Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

डावपेचांचा आखाडा बनला आहे व भारताला तेथे याय िमळावयाचा नाह, हा गुजींचा इशारा
काळानेच खरा ठरवला आहे. काँमीरचा ू सोडवयासंबंधी ौीगुजींया कपना अितशय ःप
होया. यांचे असे मत होते क, भारताने काँमीर, इतर शेकडो संःथानांूमाणेच, भारतात पूणत :
वलीन कसे होईल, याचाच के वळ वचार करावयास पाहजे. “इतर ूांतांतील लोकांना तेथे वाःतय
करयास पाठवून ‘काँमीरपणा’चा बाऊ नाहसा करावयास पाहजे. ३७० वे कलम र करयास
सरकारचे मन वळवणे आवँयक आहे. हणजे इतर ूातांया पातळवर जमू - काँमीरला आणता
येईल.” असे मतूदशन यांनी के लेले आढळते. पण ददवाने ु शेख अदलाया ु नेतृवाखालचे
काँमीरचे वेगळेपण कायम ठेवयात आले. काँमीरचा वेगळा वज व तेथील मुयमंयाला वेगळ
ूिता असा ूकार सु झाला. पं. नेह काँमीरचा ू िनकालात काढयासाठ सावमताचीह भाषा
बोलू लागले. या धोरणावद काँमीरवद काँमीरमये आवाज उठवयाचा ूय डॉ.
ँयामाूसाद मुखज यांनी के ला. ‘एक देश म दोन िनशान, दो वधान, दो ूधान नह चेलगे’ ह यांची
यायोिचत घोषणा होती. घटनेती ३७० वे कलम र कन काँमीरचे संपूण वलीनीकरण भारतात
करावे ह यांची मागणी होती. डॉ. ँयामाूसादजींना काँमीरात अटक झाली. तुं गात डांबयात
आले व तेथेच यांचा संशयाःपद मृयू झाला.
या घटनेने सगळा देश हादरला. ौीगुजींना तर फारच मोठा धका बसला. ते सुन होऊन
गेले. याचे कारण असे क, राजकय ेऽात िनलप रावाद भूिमका घेऊन उभी राहणार श डॉ.
ँयामाूसादांया नेतृवाखाली पृ होईल, असे ौीगुजींना वाटत होते. या कायासाठ काह चांगले
सहकार यांनी डॉ. ँयामाूसादांना दले होते. डॉ. ँयामाूसादांया अनपेत व अकाली अंताने ते
आशाःथानच एकाएक कोलमडन ू पडले. ौीगुजींचे असे ूामणक मत हेते क, सयामहाचे नेतृव
करयासाठ डॉ. ँयामाूसादांनी ूारंभीच जातीिनशी तेथे जायाची आवँयकता नाह. तो धोका
यांनी पक नये. पुढे एका भाषणात ँयामाूसादजींचे पुयःमरण करताना यांनी ह माहती
सांिगतली. ‘तुह जाऊ नका’ असा िनरोप ौीगुजींनी मुाम डॉ. ँयामाूसादांना पाठवला होता. पण
तपूवच सगळया कायबमाची घोषणा होऊन गेली होती आण पाऊल मागे घेयाची कपना या
मानधन नेयाला मानवली नाह. “यांचे िनधन ह माझी वैयक हानी आहेच, पण याहपेा देशाचे
फार मोठे नुकसान झाले आहे.” असे उ-गार यांनी ँयामाूसादजींया मृयूची वाता कळयानंतर
काढले. डॉ. मुखजसारखा मोहरा बळ गेला, पण काँमीरचा ू सुटला नाह. आजह तो िततकाच
उपिवकारक आहे. शेख अदला ु यांना १९५३ साली अटक झाली खर, पण पुहा कालांतराने यांया
हाती सेची सूऽे गेली. यांनी दोह डगरंवर हात ठेवून ितथे घराणेशाह आण मुःलमांचे ूाबय
िनमाण करयाचे धोरण बेदरकारपणे चालू ठेवले. सावमताची भाषा पिरःथतीया दडपणाखाली मागे
पडली आहे. सावमताची कपना ूथम पुढे आली तेहाच ौीगुजींनी ितचे अराीय ःवप ःप के ले
होते. रा हे एखाा सजीव शरराूमाणे असते. एके का अवयवाचा ःवतंऽ वचार करता येत नाह.
सवामत यावयाचेच झायास ते संपूण भारतात घेतले पाहजे, के वळ काँमरात नहे, असे
ौीगुजींचे िन:संदध ूितपादन होते. ‘काँमीरया भवतयाचा ू हा काँमर लोकं चा आहे’ या
पं. नेहं या मताचा ूितवाद करताना ौीगुजींनी हटले, “हमायापासून कयाकु मारपयत संपूण
भारत एक आहे, या संपूण ूदेशावर भारतीयांचा हक आहे. काँमीर काँमर लोकांचा आहे, असे
हणणे अगद अनुिचत आहे.”
१०३